ایوب 5

1 فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

Llama, pues, si hay quien te responda. ¿A cuál de los santos te dirigirás?

2 سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

Porque al necio le mata la cólera, y al fatuo la envidia.

3 کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

Yo vi al necio echar raíces, y al instante maldije su morada.

4 فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

Sus hijos no podrán prosperar; hollados serán en la puerta, sin haber quien los libre.

5 محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

Su cosecha la devoran los hambrientos, la hurtan detrás (del cerco) de espinos; y los sedientos se sorben su riqueza.

6 بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

Pues no del polvo nace la calamidad, ni del suelo brotan los trabajos,

7 بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

ya que el hombre nace para el trabajo, como el ave para volar.

8 اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

Yo (en tu lugar) acudiría a Dios, y a Él le encomendaría mi causa;

9 زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

Él hace cosas grandes e inescrutables, maravillas que nadie puede enumerar;

10 بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

derrama la lluvia sobre la tierra, y envía las aguas sobre los campos.

11 فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

Ensalza a los humildes Y eleva al afligido a lugar seguro;

12 او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

desbarata las tramas del astuto, para que sus manos no puedan realizar sus proyectos.

13 حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

Prende a los sabios en su propia red, y los designios de los arteros quedan frustrados.

14 روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

En pleno día tropiezan con tinieblas, andan a tientas al mediodía, como si fuese de noche.

15 خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

Entretanto (Dios) salva al desvalido de la espada de sus lenguas, y de la mano del poderoso.

16 او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

Por eso el débil tiene esperanza, y la injusticia tiene que callarse.

17 خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

Feliz el hombre a quien Dios corrige. No desprecies la corrección del Omnipotente.

18 اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

Él hace la llaga, y la venda; Él hiere y sana con sus manos.

19 او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

De seis angustias te sacará, y en la séptima no te tocará el mal.

20 خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

En tiempos de hambre te salvará de la muerte, y en la guerra, del poder de la espada.

21 از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

Te preservará del azote de la lengua, y no temerás si vinieren calamidades.

22 بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

Te reirás de la devastación y del hambre, y no temerás a las fieras salvajes.

23 زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

Pues estarás en alianza con las piedras del campo, y las fieras del campo vivirán en paz contigo.

24 خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

Conocerás que reina la paz en tu tienda; visitarás tus apriscos, y nada echarás de menos.

25 نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

Verás numerosa tu descendencia, y tu prole como la hierba del campo.

26 و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

Entrarás en el sepulcro en plena madurez cual gavilla segada a su tiempo.

27 تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.

Esto es lo que hemos visto. Así es. Óyelo bien y medítalo para tu provecho.”