ایوب 5

1 فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.

2 سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.

3 کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.

4 فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.

5 محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.

6 بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.

7 بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.

8 اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:

9 زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:

10 بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa:

11 فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate:

12 او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant:

13 حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:

14 روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.

15 خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.

16 او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.

17 خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:

18 اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.

19 او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.

20 خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.

21 از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.

22 بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis.

23 زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.

24 خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.

25 نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.

26 و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.

27 تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.

Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.