ایوب 5

1 فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

Call nowe, if any will answere thee, and to which of the Saintes wilt thou turne?

2 سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

Doubtlesse anger killeth the foolish, and enuie slayeth the idiote.

3 کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

I haue seene the foolish well rooted, and suddenly I cursed his habitation, saying,

4 فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

His children shalbe farre from saluation, and they shall be destroyed in the gate, and none shall deliuer them.

5 محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

The hungrie shall eate vp his haruest: yea, they shall take it from among the thornes, and the thirstie shall drinke vp their substance.

6 بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

For miserie commeth not foorth of the dust, neither doeth affliction spring out of the earth.

7 بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

But man is borne vnto trauaile, as the sparkes flie vpwarde.

8 اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

But I would inquire at God, and turne my talke vnto God:

9 زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

Which doeth great things and vnsearchable, and marueilous things without nomber.

10 بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

He giueth raine vpon the earth, and powreth water vpon the streetes,

11 فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

And setteth vp on hie them that be lowe, that the sorowfull may be exalted to saluation.

12 او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

He scattereth the deuices of the craftie: so that their handes can not accomplish that which they doe enterprise.

13 حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

He taketh the wise in their craftinesse, and the counsel of the wicked is made foolish.

14 روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

They meete with darkenesse in the day time, and grope at noone day, as in the night.

15 خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

But he saueth the poore from the sword, from their mouth, and from the hande of the violent man,

16 او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

So that the poore hath his hope, but iniquitie shall stop her mouth.

17 خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

Beholde, blessed is the man whome God correcteth: therefore refuse not thou the chastising of the Almightie.

18 اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

For he maketh the wound, and bindeth it vp: he smiteth, and his handes make whole.

19 او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

He shall deliuer thee in sixe troubles, and in the seuenth the euill shall not touch thee.

20 خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

In famine he shall deliuer thee from death: and in battel from the power of the sworde.

21 از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

Thou shalt be hid from the scourge of the tongue, and thou shalt not be afraid of destruction when it commeth.

22 بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

But thou shalt laugh at destruction and dearth, and shalt not be afraide of the beast of the earth.

23 زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

For the stones of the fielde shall be in league with thee, and the beastes of the field shall be at peace with thee.

24 خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

And thou shalt knowe, that peace shall be in thy tabernacle, and thou shalt visite thine habitation, and shalt not sinne.

25 نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

Thou shalt perceiue also, that thy seede shalbe great, and thy posteritie as the grasse of the earth.

26 و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

Thou shalt goe to thy graue in a ful age, as a ricke of corne commeth in due season into the barne.

27 تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.

Lo, thus haue we inquired of it, and so it is: heare this and knowe it for thy selfe.