< ایوب 5 >

فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد. 1
Raab, kære, om der er nogen, som svarer dig? og til hvem af de hellige vil du vende Ansigtet?
سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند. 2
Thi Fortørnelse slaar en Daare ihjel, og Nidkærhed dræber den taabelige.
کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود. 3
Jeg saa en Daare rodfæstet, og jeg forbandede hans Bolig hastelig.
فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند. 4
Hans Børn vare langt fra Frelse og nedtraadtes i Porten, og der var ingen, som reddede dem.
محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند. 5
Den hungrige opaad hans Høst og hentede den endog fra Tjørnehegnet, og Røverne opslugte hans Formue.
بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود. 6
Thi Uretfærdighed skyder ikke frem af Støvet, og Møje vokser ikke op af Jorden;
بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد. 7
men et Menneske bliver født til Møje, ligesom Gnister maa flyve højt op.
اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم. 8
Dog jeg vilde søge hen til Gud, og til Gud vilde jeg rette min Tale;
زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد. 9
til ham, som gør store Ting, hvilke man ikke kan ransage, underlige Ting, saa der er intet Tal paa dem;
بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند، 10
ham, som giver Regn paa Jorden og lader Vand komme paa Markerne;
فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد. 11
for at sætte de ringe højt op, og at de sørgende ophøjes ved Frelse;
او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند. 12
ham, som gør de træskes Anslag til intet, at deres Hænder ikke kunne udføre Sagen;
حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید. 13
ham, som griber de vise i deres Træskhed, saa de underfundiges Raad hastelig omstødes;
روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند. 14
om Dagen løbe de an i Mørket og føle sig for om Middagen, som var det Nat.
خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند. 15
Og han frelser en fattig fra Sværd, fra deres Mund og fra den stærkes Haand,
او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد. 16
saa der bliver Haab for den ringe, og Uretfærdighed maa lukke sin Mund.
خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو. 17
Se, saligt er det Menneske, som Gud straffer; derfor foragte du ikke den Almægtiges Tugtelse!
اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد. 18
Thi han gør Smerte og forbinder; han saargør, og hans Hænder læge.
او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد. 19
I seks Angester skal han fri dig, og i syv skal intet ondt røre dig.
خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید. 20
I Hunger skal han frelse dig fra Døden og i Krig fra Sværdets Vold.
از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید. 21
Du skal finde Skjul for Tungens Svøbe og ikke frygte for Ødelæggelse, naar den kommer.
بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد. 22
Du skal le ad Ødelæggelse og Hunger og ikke frygte for Jordens Dyr;
زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد. 23
thi med Stenene paa Marken har du Pagt, og Markens Dyr skulle holde Fred med dig.
خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد. 24
Og du skal forfare, at dit Telt har Fred, og du skal besøge din Bolig og intet savne.
نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود، 25
Og du skal forfare, at din Sæd skal blive mangfoldig, og din Afkom som Græs paa Jorden.
و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت. 26
Du skal komme til Graven i Alderdom, ligesom Neg optages i sin Tid.
تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو. 27
Se dette, det have vi undersøgt, saa er det; hør det, og forstaa det vel!

< ایوب 5 >