ایوب 4
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. | 2 |
Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; mas ¿quién podrá detener las palabras?
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. | 3 |
He aquí, tú enseñabas á muchos, y las manos flacas corroborabas;
| 4 |
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, y esforzabas las rodillas que decaían.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. | 5 |
Mas ahora que [el mal] sobre ti ha venido, te es duro; y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ | 6 |
¿Es este tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ | 7 |
Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. | 8 |
Como yo he visto, los que aran iniquidad y siembran injuria, la siegan.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. | 9 |
Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. | 10 |
El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. | 11 |
El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. | 12 |
El negocio también me era á mí oculto; mas mi oído ha percibido algo de ello.
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. | 13 |
En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. | 14 |
Sobrevínome un espanto y un temblor, que estremeció todos mis huesos:
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! | 15 |
Y un espíritu pasó por delante de mí, que hizo se erizara el pelo de mi carne.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: | 16 |
Paróse un fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí, y quedo, oí que decía:
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ | 17 |
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿si será el varón más limpio que el que lo hizo?
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، | 18 |
He aquí que en sus siervos no confía, y notó necedad en sus ángeles;
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. | 19 |
¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla!
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. | 20 |
De la mañana á la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» | 21 |
¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.
