ایوب 4
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
Entonces Elifaz, el temanita, respondió,
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. | 2 |
“Si alguien se aventura a hablar contigo, ¿te apenarás? Pero, ¿quién puede abstenerse de hablar?
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. | 3 |
He aquí que has instruido a muchos, has fortalecido las manos débiles.
| 4 |
Tus palabras han sostenido al que estaba cayendo, has hecho firmes las rodillas débiles.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. | 5 |
Pero ahora ha llegado a ti, y te desmayas. Te toca, y te sientes perturbado.
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ | 6 |
¿No es tu piedad tu confianza? ¿No es la integridad de tus caminos tu esperanza?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ | 7 |
“¿Recuerdas, ahora, a quien pereció siendo inocente? ¿O dónde se cortó el montante?
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. | 8 |
Según lo que he visto, los que aran la iniquidad y sembrar problemas, cosechar lo mismo.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. | 9 |
Por el soplo de Dios perecen. Por la explosión de su ira son consumidos.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. | 10 |
El rugido del león, y la voz del león feroz, los dientes de los jóvenes leones, están rotos.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. | 11 |
El viejo león perece por falta de presa. Los cachorros de la leona están dispersos por el mundo.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. | 12 |
“Ahora bien, una cosa me fue traída en secreto. Mi oído recibió un susurro de ella.
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. | 13 |
En los pensamientos de las visiones de la noche, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. | 14 |
me invadió el miedo y el temblor, que hizo temblar todos mis huesos.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! | 15 |
Entonces un espíritu pasó ante mi rostro. El vello de mi carne se erizó.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: | 16 |
Se quedó quieto, pero no pude discernir su aspecto. Una forma estaba ante mis ojos. Silencio, luego escuché una voz que decía,
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ | 17 |
“¿Será el hombre mortal más justo que Dios? ¿Puede un hombre ser más puro que su Creador?
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، | 18 |
He aquí que no se fía de sus siervos. Acusa a sus ángeles de error.
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. | 19 |
Cuánto más los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, ¡que son aplastados ante la polilla!
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. | 20 |
Entre la mañana y la noche son destruidos. Perecen para siempre sin tener en cuenta nada.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» | 21 |
¿No está la cuerda de su tienda arrancada dentro de ellos? Mueren, y eso sin sabiduría”.
