ایوب 4

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:

2 ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

если попытаемся мы сказать к тебе слово, - не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову!

3 تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای.

Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,

4

падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.

5 ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای.

А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.

6 آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟

Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих - упованием твоим?

7 قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟

Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы?

8 تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند.

Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;

9 دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند.

от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.

10 شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست.

Рев льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;

11 شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند.

могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.

12 سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد.

И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него.

13 این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت.

Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,

14 ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد.

объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.

15 روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد!

И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне.

16 حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید:

Он стал, - но я не распознал вида его, - только облик был пред глазами моими; тихое веяние, - и я слышу голос:

17 «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟

человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?

18 خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد،

Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:

19 چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند.

тем более - в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.

20 صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند.

Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.

21 طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.»

Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.