ایوب 4
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. | 2 |
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. | 3 |
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
| 4 |
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. | 5 |
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ | 6 |
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ | 7 |
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. | 8 |
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. | 9 |
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. | 10 |
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. | 11 |
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. | 12 |
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. | 13 |
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. | 14 |
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! | 15 |
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: | 16 |
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ | 17 |
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، | 18 |
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. | 19 |
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. | 20 |
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» | 21 |
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
