< ایوب 4 >
آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
Alors Éliphaz, de Théman, prit la parole, et dit:
ای ایوب، آیا اجازه میدهی چند کلمهای حرف بزنم؟ چون دیگر نمیتوانم ساکت بمانم. | 2 |
Si l'on tente de te parler, te fâcheras-tu? Mais qui pourrait retenir ses paroles?
تو در گذشته بسیاری را نصیحت کردهای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب دادهای. | 3 |
Voici, tu as souvent instruit les autres, et tu as fortifié les mains affaiblies;
Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, et tu as raffermi les genoux qui pliaient.
ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بیطاقت و پریشان شدهای. | 5 |
Et maintenant que le malheur t'arrive, tu te fâches; et parce qu'il t'a atteint, tu es tout éperdu!
آیا اطمینان تو نباید بر خداترسیات باشد، و امید تو بر زندگی بیعیبی که داری؟ | 6 |
Ta piété ne fait-elle pas ta confiance? Ton espérance, n'est-ce pas l'intégrité de tes voies?
قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیدهای انسانی درستکار و بیگناهی هلاک شود؟ | 7 |
Cherche dans ta mémoire; quel est l'innocent qui a péri, et où des justes ont-ils été exterminés?
تجربه من نشان میدهد که هر چه بکاری همان را درو میکنی. کسانی که گناه و بدی میکارند همان را درو میکنند. | 8 |
Pour moi, j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité et qui sèment la peine, la moissonnent.
دَمِ خدا آنها را نابود میکند، و آنها از بادِ غضبش تباه میشوند. | 9 |
Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de sa colère.
شیر میغُرّد و شیر ژیان نعره میکشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. | 10 |
Le rugissement du lion, le cri du grand lion cesse, et les dents du lionceau sont anéanties;
شیر نر از گرسنگی تلف میشود و تمام بچههایش پراکنده میگردند. | 11 |
Le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.
سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه میکرد. | 12 |
Une parole m'est furtivement arrivée, et mon oreille en a saisi le murmure.
این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. | 13 |
Au milieu de mes pensées, pendant les visions de la nuit, quand un profond sommeil tombe sur les humains,
ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. | 14 |
Une frayeur et un tremblement me saisirent, et effrayèrent tous mes os.
روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! | 15 |
Un esprit passa devant moi, et fit hérisser le poil de ma chair.
حضور روح را احساس میکردم، ولی نمیتوانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: | 16 |
Il se tint là et je ne reconnus pas son visage; une figure était devant mes yeux. Il y eut un silence; et j'entendis une voix:
«آیا انسان خاکی میتواند در نظر خدای خالق، پاک و بیگناه به حساب بیاید؟ | 17 |
“L'homme sera-t-il juste devant Dieu? L'homme sera-t-il pur devant celui qui l'a fait?
خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده میگیرد، | 18 |
Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, il trouve des défauts à ses anges.
چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شدهاند و مانند بید ناپایدارند. | 19 |
Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, qui ont leurs fondements dans la poussière, qu'on écrase comme des vermisseaux!
صبح، زندهاند و شب، میمیرند و برای همیشه از بین میروند و اثری از آنها باقی نمیماند. | 20 |
Ils sont détruits du matin au soir; sans qu'on y prenne garde, ils périssent pour toujours.
طنابِ خیمۀ آنها کشیده میشود و خیمه فرو میافتد، و آنها در جهالت میمیرند.» | 21 |
La corde de leur tente est coupée, ils meurent, sans avoir été sages. “