ایوب 4

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

Alors Eliphas Témanite prit la parole, et dit:

2 ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

Si nous entreprenons de te parler, te fâcheras-tu? mais qui pourrait s'empêcher de parler?

3 تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای.

Voilà, tu en as enseigné plusieurs, et tu as renforcé les mains lâches.

4

Tes paroles ont affermi ceux qui chancelaient, et tu as fortifié les genoux qui pliaient.

5 ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای.

Et maintenant que ceci t'est arrivé, tu t'en fâches! il t'a atteint, et tu en es tout troublé.

6 آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟

Ta piété n'a-t-elle pas été ton espérance? et l'intégrité de tes voies [n'a-t-elle pas été] ton attente?

7 قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟

Rappelle, je te prie, dans ton souvenir, où est l'innocent qui ait jamais péri, et où les hommes droits ont-ils [jamais] été exterminés?

8 تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند.

Mais j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité, et qui sèment l'outrage, les moissonnent.

9 دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند.

Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de ses narines.

10 شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست.

[Il étouffe] le rugissement du lion, et le cri d'un grand lion, et il arrache les dents des lionceaux.

11 شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند.

Le lion périt par faute de proie, et les petits du vieux lion sont dissipés.

12 سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد.

Mais quant à moi, une parole m'a été adressée en secret, et mon oreille en a entendu quelque peu.

13 این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت.

Pendant les pensées diverses des visions de la nuit, quand un profond sommeil saisit les hommes,

14 ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد.

Une frayeur et un tremblement me saisirent qui étonnèrent tous mes os.

15 روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد!

Un esprit passa devant moi, [et] mes cheveux en furent tout hérissés.

16 حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید:

Il se tint là, mais je ne connus point son visage; une représentation était devant mes yeux, et j'ouïs une voix basse [qui disait]:

17 «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟

L'homme sera-t-il plus juste que Dieu? l'homme sera-t-il plus pur que celui qui l'a fait?

18 خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد،

Voici, il ne s'assure point sur ses serviteurs, et il met la lumière dans ses Anges:

19 چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند.

Combien moins [s'assurera-t-il] en ceux qui demeurent dans des maisons d'argile; en ceux dont le fondement est dans la poussière, et qui sont consumés à la rencontre d'un vermisseau?

20 صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند.

Du matin au soir ils sont brisés, et, sans qu'on s'en aperçoive, ils périssent pour toujours.

21 طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.»

L'excellence qui était en eux, n'a-t-elle pas été emportée? Ils meurent sans être sages.