ایوب 4
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
Or, Eliphaz le Thémanite répondit:
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. | 2 |
Est-ce que tu parles pour la première fois depuis que tu souffres? Qui supportera la violence de tes discours?
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. | 3 |
Car si tu as consolé beaucoup d'affligés, si tu as raffermi des mains défaillantes,
| 4 |
Si par tes paroles, tu as ranimé des faibles, si tu as donné du courage à ceux dont les genoux fléchissaient,
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. | 5 |
Maintenant que le mal t'a visité et t'a saisi, d'où vient que tu en es tout accablé?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ | 6 |
Ta terreur n'est-elle pas insensée, ton angoisse montre-t-elle autre chose que la méchanceté de tes voies?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ | 7 |
Recueille tes souvenirs; qui donc étant resté pur a péri? Quel homme sincère a été détruit radicalement?
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. | 8 |
Comme ceux qui labouraient et ensemençaient des contrées vaines et que j'ai vu moissonner pour eux des douleurs?
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. | 9 |
Ceux-là seront anéantis par l'ordre de Dieu; ils seront effacés par le souffle de sa colère.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. | 10 |
Ainsi la force du lion, les rugissements de la lionne, l'audace des dragons s'éteignent.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. | 11 |
Ainsi le fourmilion meurt, faute d'un brin d'herbe, et les lionceaux quittant leur mère, se dispersent.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. | 12 |
S'il y a quelque chose de vrai dans tes paroles, il n'en est résulté aucun soulagement à tes maux. Et moi, dois-je négliger les avertissements extraordinaires qui, de la part du Seigneur, sont venus à mes oreilles?
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. | 13 |
Ecoute: comme l'effroi se répandait parmi les hommes pendant l'horreur et les bruits sinistres de la nuit,
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. | 14 |
Un tremblement, un frisson me saisirent, et mes os s'entrechoquèrent.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! | 15 |
Et un esprit se posa sur mon visage, et mes cheveux et mes chairs en frémirent.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: | 16 |
Je me levai et ne vis rien; je reconnus qu'il n'y avait aucune forme devant mes yeux; et je sentis un souffle et j'entendis une voix, et elle disait:
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ | 17 |
Quoi donc! Est-ce qu'un mortel sera pur devant le Seigneur? Est-ce qu'un homme sera irréprochable en ses œuvres,
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، | 18 |
Puisque Dieu ne peut se fier à ses serviteurs et qu'il découvre des défauts à ses anges?
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. | 19 |
Il écrase comme des vermisseaux ceux qui habitent des maisons de boue, de cette boue d'où nous avons été tirés.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. | 20 |
L'aurore se lève sur eux et le soir ils ne sont plus; pour n'avoir pu s'aider eux-mêmes, ils ont péri.
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» | 21 |
Car Dieu d'un souffle les a desséchés, et ils sont morts parce qu'ils manquaient de sagesse.
