ایوب 4

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

Alors Eliphaz de Théman prit la parole et dit:

2 ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

Si nous risquons un mot, peut-être en seras-tu affligé; mais qui pourrait retenir ses paroles?

3 تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای.

Voilà que tu en as instruit plusieurs, que tu as fortifié les mains débiles,

4

que tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, que tu as raffermi les genoux vacillants!...

5 ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای.

Et maintenant que le malheur vient à toi, tu faiblis; maintenant qu’il t’atteint, tu perds courage!...

6 آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟

Ta crainte de Dieu n’était-elle pas ton espoir? Ta confiance n’était-elle pas dans la pureté de ta vie?

7 قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟

Cherche dans ton souvenir: quel est l’innocent qui a péri? En quel lieu du monde les justes ont-ils été exterminés?

8 تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند.

Pour moi, je l’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité et qui sèment l’injustice, en moissonnent les fruits.

9 دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند.

Au souffle de Dieu ils périssent, ils sont consumés par le vent de sa colère.

10 شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست.

Le rugissement du lion et sa voix tonnante sont étouffés, et les dents du jeune lion sont brisées;

11 شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند.

le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne se dispersent.

12 سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد.

Une parole est arrivée furtivement jusqu’à moi, et mon oreille en a saisi le léger murmure.

13 این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت.

Dans le vague des visions de la nuit, à l’heure où un sommeil profond pèse sur les mortels,

14 ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد.

une frayeur et un tremblement me saisirent, et agitèrent tous mes os.

15 روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد!

Un esprit passait devant moi... Les poils de ma chair se hérissèrent.

16 حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید:

Il se dressa, — je ne reconnus pas son visage, — comme un spectre sous mes yeux. Un grand silence, puis j’entendis une voix:

17 «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟

L’homme sera-t-il juste vis-à-vis de Dieu? Un mortel sera-t-il pur en face de son Créateur?

18 خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد،

Voici qu’il ne se fie pas à ses serviteurs, et qu’il découvre des fautes dans ses anges:

19 چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند.

combien plus en ceux qui habitent des maisons de boue, qui ont leurs fondements dans la poussière, qui seront réduits en poudre, comme par la teigne!

20 صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند.

Du matin au soir ils sont exterminés, et sans que nul y prenne garde, ils périssent pour jamais.

21 طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.»

La corde de leur tente est coupée, ils meurent avant d’avoir connu la sagesse.