ایوب 39

1 آیا زمان زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ آیا وضع حمل آهو را با چشم خود دیده‌ای؟

Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?

2 آیا می‌دانی چند ماه طول می‌کشد تا بچه‌های خود را زاییده از بارداری فارغ شوند؟

Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l’époque où elles enfantent?

3

Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.

4 بچه‌های آنها در صحرا رشد می‌کنند، سپس والدین خود را ترک نموده، دیگر نزدشان برنمی‌گردند.

Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s’éloignent et ne reviennent plus auprès d’elles.

5 چه کسی خر وحشی را رها کرده است؟ چه کسی بندهای او را گشوده است؟

Qui met en liberté l’âne sauvage, Et l’affranchit de tout lien?

6 من بیابانها و شوره‌زارها را مسکن آنها ساخته‌ام.

J’ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.

7 از سر و صدای شهر بیزارند و کسی نمی‌تواند آنها را رام کند.

Il se rit du tumulte des villes, Il n’entend pas les cris d’un maître.

8 دامنهٔ کوهها چراگاه آنهاست و در آنجا هر سبزه‌ای پیدا کنند می‌خورند.

Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.

9 آیا گاو وحشی راضی می‌شود تو را خدمت کند؟ آیا او کنار آخور تو می‌ایستد؟

Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?

10 آیا می‌توانی گاو وحشی را با طناب ببندی تا زمینت را شخم بزند؟

L’attaches-tu par une corde pour qu’il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?

11 آیا صرفاً به خاطر قوت زیادش می‌توانی به او اعتماد کنی و کار خودت را به او بسپاری؟

Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?

12 آیا می‌توانی او را بفرستی تا محصول تو را بیاورد و در خرمنگاه جمع کند؟

Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l’amasser dans ton aire?

13 شترمرغ با غرور بالهایش را تکان می‌دهد، ولی نمی‌تواند مانند لک‌لک پرواز کند.

L’aile de l’autruche se déploie joyeuse; On dirait l’aile, le plumage de la cigogne.

14 شترمرغ تخمهای خود را روی زمین می‌گذارد تا خاک آنها را گرم کند.

Mais l’autruche abandonne ses œufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;

15 او فراموش می‌کند که ممکن است کسی بر آنها پا بگذارد و آنها را له کند و یا حیوانات وحشی آنها را از بین ببرند.

Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu’une bête des champs peut les fouler.

16 او نسبت به جوجه‌هایش چنان بی‌توجه است که گویی مال خودش نیستند، و اگر بمیرند اعتنایی نمی‌کند؛

Elle est dure envers ses petits comme s’ils n’étaient point à elle; Elle ne s’inquiète pas de l’inutilité de son enfantement.

17 زیرا من او را از فهم و شعور محروم کرده‌ام.

Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l’intelligence en partage.

18 ولی هر وقت بالهایش را باز می‌کند تا بدود هیچ اسب و سوارکاری به پایش نمی‌رسد.

Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.

19 آیا قوت اسب را تو به او داده‌ای؟ یا تو گردنش را با یال پوشانیده‌ای؟

Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d’une crinière flottante?

20 آیا تو به او توانایی بخشیده‌ای تا چون ملخ خیز بردارد و با خُرناسِ مهیبش وحشت ایجاد کند؟

Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.

21 ببین چگونه سم خود را به زمین می‌کوبد و از قدرت خویش لذت می‌برد. هنگامی که به جنگ می‌رود نمی‌هراسد؛ تیغ شمشیر و رگبار تیر و برق نیزه او را به عقب بر نمی‌گرداند.

Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s’élance au-devant des armes;

22

Il se rit de la crainte, il n’a pas peur, Il ne recule pas en face de l’épée.

23

Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.

24 وحشیانه سم بر زمین می‌کوبد و به مجرد نواخته شدن شیپور حمله، به میدان کارزار یورش می‌برد.

Bouillonnant d’ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.

25 با شنیدن صدای شیپور، شیهه برمی‌آورد و بوی جنگ را از فاصلهٔ دور استشمام می‌کند. از غوغای جنگ و فرمان سرداران به وجد می‌آید.

Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.

26 آیا تو به شاهین یاد داده‌ای که چگونه بپرد و بالهایش را به سوی جنوب پهن کند؟

Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son vol, Et qu’il étend ses ailes vers le midi?

27 آیا به فرمان توست که عقاب بر فراز قله‌ها به پرواز در می‌آید تا در آنجا آشیانهٔ خود را بسازد؟

Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève, Et qu’il place son nid sur les hauteurs?

28 ببین چگونه روی صخره‌ها آشیانه می‌سازد و بر قله‌های بلند زندگی می‌کند

C’est dans les rochers qu’il habite, qu’il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.

29 و از آن فاصلهٔ دور، شکار خود را زیر نظر می‌گیرد.

De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.

30 ببین چگونه دور اجساد کشته شده را می‌گیرد و جوجه‌هایشان خون آنها را می‌خورد.

Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l’aigle se trouve.