ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

A ESTO también se espanta mi corazón, y salta de su lugar.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Oid atentamente su voz terrible, y el sonido que sale de su boca.

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Debajo de todos los cielos lo dirige, y su luz hasta los fines de la tierra.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Después de ella bramará el sonido, tronará él con la voz de su magnificencia; y aunque sea oída su voz, no los detiene.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Tronará Dios maravillosamente con su voz; él hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Porque á la nieve dice: Desciende á la tierra; también á la llovizna, y á los aguaceros de su fortaleza.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Así hace retirarse á todo hombre, para que los hombres todos reconozcan su obra.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

La bestia se entrará en su escondrijo, y estaráse en sus moradas.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Del mediodía viene el torbellino, y el frío de los vientos del norte.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Regando también llega á disipar la densa nube, y con su luz esparce la niebla.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

Asimismo por sus designios se revuelven las nubes en derredor, para hacer sobre la haz del mundo, en la tierra, lo que él les mandara.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Unas veces por azote, otras por causa de su tierra, otras por misericordia las hará parecer.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Escucha esto, Job; repósate, y considera las maravillas de Dios.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

¿Supiste tú cuándo Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del Perfecto en sabiduría?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

¿Por qué están calientes tus vestidos cuando se fija el [viento del] mediodía sobre la tierra?

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

¿Extendiste tú con él los cielos, firmes como un espejo sólido?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Muéstranos qué le hemos de decir; [porque] nosotros no podemos componer [las ideas] á causa de las tinieblas.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

¿Será preciso contarle cuando yo hablaré? Por más que el hombre razone, quedará como abismado.

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

He aquí aún: no se puede mirar la luz esplendente en los cielos, luego que pasa el viento y los limpia,

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Viniendo de la parte del norte la dorada claridad. En Dios hay una majestad terrible.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

El [es] Todopoderoso, al cual no alcanzamos, grande en potencia; y en juicio y en multitud de justicia no afligirá.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Temerlo han por tanto los hombres: él no mira á los sabios de corazón.