ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.