ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»