ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes