ایوب 37
| دل من می‌لرزد؛ | 1 |
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. | 2 |
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. | 3 |
Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. | 4 |
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. | 5 |
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، | 6 |
Qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، | 7 |
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. | 8 |
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. | 9 |
Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. | 10 |
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. | 11 |
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. | 12 |
Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. | 13 |
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas iusserit inveniri.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. | 14 |
Ausculta hæc Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ | 15 |
Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ | 16 |
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، | 17 |
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ | 18 |
Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. | 19 |
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ | 20 |
Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، | 21 |
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. | 22 |
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، | 23 |
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. | 24 |
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
