ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

Ezért remeg az én szívem, és csaknem kiszökik helyéből.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Halljátok meg figyelmetesen az ő hangjának dörgését, és a zúgást, a mely az ő szájából kijön!

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Az egész ég alatt szétereszti azt, és villámát is a földnek széléig.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Utána hang zendül, az ő fenségének hangjával mennydörög, s nem tartja vissza azt, ha szava megzendült.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Isten az ő szavával csudálatosan mennydörög, és nagy dolgokat cselekszik, úgy hogy nem érthetjük.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Mert azt mondja a hónak: Essél le a földre! És a zápor-esőnek és a zuhogó zápornak: Szakadjatok.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Minden ember kezét lepecsétli, hogy megismerje minden halandó, hogy az ő műve.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

Akkor a vadállat az ő tanyájára húzódik, és az ő barlangjában marad.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Rejtekéből előjön a vihar, és az északi szelektől a fagy.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Isten lehellete által támad a jég, és szorul össze a víznek szélessége.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Majd nedvességgel öntözi meg a felleget, s áttöri a borulatot az ő villáma.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

És az köröskörül forog az ő vezetése alatt, hogy mindazt megtegyék, a mit parancsol nékik, a föld kerekségének színén.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Vagy ostorul, ha földjének úgy kell, vagy áldásul juttatja azt.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Vedd ezt füledbe Jób, állj meg és gondold meg az Istennek csudáit.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Megtudod-é, mikor rendeli azt rájok az Isten, hogy villanjon az ő felhőjének villáma?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Tudod-é, hogy miként lebegnek a felhők, vagy a tökéletes tudásnak csudáit érted-é?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

Miképen melegülnek át ruháid, mikor nyugton van a föld a déli széltől?

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Vele együtt terjesztetted-é ki az eget, a mely szilárd, mint az aczéltükör?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Mondd meg nékünk, mit szóljunk néki? A setétség miatt semmit sem kezdhetünk.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Elbeszélik-é néki, ha szólok? Ha elmondaná valaki: bizony vége volna!

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

Néha nem látják a napot, bár az égen ragyog; de szél fut át rajta és kiderül.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Észak felől aranyszínű világosság támad, Isten körül félelmetes dicsőség.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Mindenható! Nem foghatjuk meg őt; nagy az ő hatalma és ítélő ereje, és a tiszta igazságot el nem nyomja.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Azért rettegjék őt az emberek; a kevély bölcsek közül nem lát ő egyet sem.