ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

Igenis, ezért remeg szívem s felszökken helyéből.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Hallva halljátok hangja háborgását s a morajt, mely szájából kél;

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

az egész ég alatt van terjedése és fénye a föld szélein.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Utána ordít a hang: dörög fenséges hangján, s nem tartja vissza, midőn hallatszik hangja.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Csodásan dörög Isten a hangján, nagyokat tesz, s nem ismerjük meg.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Mert a hónak mondja: szállj a földre, meg a hulló esőnek, hatalmasan hulló esőjének

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Minden ember kezét lepecsételi, hogy megismerje alkotását minden halandó.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

S bemegy a vad a leshelyre, és tanyáiban lakozik.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

A kamarából szélvész jő és a szóró szelektől a hideg.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Isten leheletétől jég keletkezik s a vizek tágassága szilárddá lesz.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Nedvességgel meg is terheli a felleget, szétterjeszti fényének felhőjét.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

S az körökben egyre forog, kormányzása által, cselekvésök szerint, bár mire rendeli őket a földkerekség színén;

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

hol ostorul, ha földjének javára van, hol szeretetre nyújtja.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Figyelj erre, Jób, állj meg és vedd észre Isten csodáit!

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Tudsz-e róla, midőn Isten ügyel rájuk, s tündökölteti felhőjének fényét?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Tudsz-e a fellegnek lengéséről, a tökéletes tudásúnak csodáiról?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

Te, kinek melegek a ruhái, midőn a földet pihenteti a déli szél által.

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Vele boltozod a mennyeket, melyek erősek, mint a szilárd tükör?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Tudasd velünk, mit mondjunk neki! Mit sem hozhatunk fel a sötétség miatt.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Jelentetik-e neki, hogy beszélek, avagy szólt-e ember, hogy elpusztíttassék?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

Most ugyan nem látni a fényt, mely ragyogó a mennyekben; de a szél átvonul s megtisztítja azokat.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Észak felől arany jön, Isten mellett félelmes fenség.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

A Mindenhatót, nem érjük őt fel, a nagy erejűt, de a jogot és teljes igazságot nem sérti meg.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Azért félik őt az emberek, nem nézi ő mind a bölcsszívűeket.