ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

אף לזאת יחרד לבי ויתר ממקומו׃

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

שמעו שמוע ברגז קלו והגה מפיו יצא׃

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

תחת כל השמים ישרהו ואורו על כנפות הארץ׃

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

אחריו ישאג קול ירעם בקול גאונו ולא יעקבם כי ישמע קולו׃

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

ירעם אל בקולו נפלאות עשה גדלות ולא נדע׃

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

כי לשלג יאמר הוא ארץ וגשם מטר וגשם מטרות עזו׃

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

ביד כל אדם יחתום לדעת כל אנשי מעשהו׃

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

ותבא חיה במו ארב ובמעונתיה תשכן׃

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

מן החדר תבוא סופה וממזרים קרה׃

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

מנשמת אל יתן קרח ורחב מים במוצק׃

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

אף ברי יטריח עב יפיץ ענן אורו׃

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

והוא מסבות מתהפך בתחבולתו לפעלם כל אשר יצום על פני תבל ארצה׃

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

אם לשבט אם לארצו אם לחסד ימצאהו׃

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

האזינה זאת איוב עמד והתבונן נפלאות אל׃

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

התדע בשום אלוה עליהם והופיע אור עננו׃

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

התדע על מפלשי עב מפלאות תמים דעים׃

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

אשר בגדיך חמים בהשקט ארץ מדרום׃

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

תרקיע עמו לשחקים חזקים כראי מוצק׃

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

הודיענו מה נאמר לו לא נערך מפני חשך׃

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

היספר לו כי אדבר אם אמר איש כי יבלע׃

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

ועתה לא ראו אור בהיר הוא בשחקים ורוח עברה ותטהרם׃

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

מצפון זהב יאתה על אלוה נורא הוד׃

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

שדי לא מצאנהו שגיא כח ומשפט ורב צדקה לא יענה׃

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

לכן יראוהו אנשים לא יראה כל חכמי לב׃