ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

"Darob erzittert mir das Herz und hebt sich weg von seiner Stelle.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Auf seine Stimme hört voll Furcht, das Wort, das seinen Mund verläßt!

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Er sendet's unterm ganzen Himmel hin, dazu sein Licht bis zu der Erde Säumen.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Und hintendrein brüllt eine Stimme; mit einer Stimme, allgewaltig, donnert es, und nichts hält sie zurück, wenn sein Befehl sich hören läßt.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Gott donnert wunderbar mit seiner Stimme, er, der so Großes tut, so Unbegreifliches.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Dem Schnee gebietet er: 'Fall auf die Erde!', so zu dem Regenguß, so zu gewaltigen Wolkenbrüchen.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Dann mahnt er allgemein, es solle jeder Mensch sein Werk beachten.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

Da geht das Wild selbst ins Versteck und ruht auf seiner Lagerstatt.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Dann kommt der Sturm aus seiner Kammer, und von den rauhen Winden kommt die Kälte.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Vor Gottes Odem aber schmilzt das Eis; die Wassermasse kommt in Fluß.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Der Nordwind scheucht alsdann die Wolken, und das Gewölk zerstreut sein Sausen.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

Er dreht sich um sich selbst, von ihm geführt, er tut, was immer er ihn heißt auf dieser ird'schen Welt.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Er sendet ihn zur Strafe und zum Fluch, doch auch zum Segen.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Vernimm dies, Job! Merk auf, beachte Gottes Wunder!

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Begreifst denn du, wie Gott bei alldem waltet und seinen Strahl in seiner Wolke zucken läßt?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Begreifst du, wenn die Wolken alles überziehen, du Wunder der Allwissenheit,

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

wie dir die Kleider durch die Hitze lästig werden, wenn durch den Süd die Erde stille liegt? -

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Kannst du, gleich ihm, die lichten Höhen wölben, die also fest wie ein gegossener Spiegel sind? -

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Zeig mir doch an, was wir da sagen wollten! Wir finden uns gar nicht zurecht vor Düsterkeit.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Wird sie verscheucht auf mein Geheiß? Kann jemand ihr befehlen, zu verschwinden?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

Nichts Lichtes sieht man mehr, ist's doch so dunkel durch die Wolken. Da streicht ein Wind daher und reinigt sie.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Von Norden her erscheint es golden, und Gott, dem Furchtbaren, gebührt der Ruhm davon.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Nie werden wir begreifen den Allmächtigen. Er ist so groß an Macht und Rechtlichkeit, und nicht verschleppt er die gerechte Sache.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Drum fürchten ihn die schlichten Leute. Doch die sich weise dünken, die begreifen all das nicht."