ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

A ce spectacle, mon cœur est tout tremblant, il bondit hors de sa place.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Il lui donne libre carrière sous l’immensité des cieux, et son éclair brille jusqu’aux extrémités de la terre.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Puis éclate un rugissement, il tonne de sa voix majestueuse; il ne retient plus les éclairs, quand on entend sa voix;

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Dieu tonne de sa voix, d’une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Il dit à la neige: « Tombe sur la terre; » il commande aux ondées et aux pluies torrentielles.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Il met un sceau sur la main de tous les hommes, afin que tout mortel reconnaisse son Créateur.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

Alors l’animal sauvage rentre dans son repaire, et demeure dans sa tanière.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

L’ouragan sort de ses retraites cachées, l’aquilon amène les frimas.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Au souffle de Dieu se forme la glace, et la masse des eaux est emprisonnée.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Il charge de vapeurs les nuages, il disperse ses nuées lumineuses.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

On les voit, selon ses décrets, errer en tous sens, pour exécuter tout ce qu’il leur commande, sur la face de la terre habitée.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

C’est tantôt pour le châtiment de sa terre, et tantôt en signe de faveur qu’il les envoie.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Job, sois attentif à ces choses; arrête-toi, et considère les merveilles de Dieu.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Sais-tu comment il les opère, et fait briller l’éclair dans la nue?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Comprends-tu le balancement des nuages, les merveilles de celui dont la science est parfaite,

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

toi dont les vêtements sont chauds, quand la terre se repose au souffle du midi?

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Peux-tu, comme lui, étendre les nuées, et les rendre solides comme un miroir d’airain?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire: nous ne saurions lui parler, ignorants que nous sommes.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Ah! qu’on ne lui rapporte pas mes discours! Un homme a-t-il jamais dit qu’il désirait sa perte?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

On ne peut voir maintenant la lumière du soleil, qui luit derrière les nuages; qu’un vent passe, il les dissipe.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

L’or vient du septentrion; mais Dieu, que sa majesté est redoutable!

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Le Tout-Puissant, nous ne pouvons l’atteindre: il est grand en force, et en droit, et en justice, il ne répond à personne!

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Que les hommes donc le révèrent! Il ne regarde pas ceux qui se croient sages.