ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

“At this my heart also pounds and leaps from its place.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

Listen closely to the thunder of His voice and the rumbling that comes from His mouth.

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

He unleashes His lightning beneath the whole sky and sends it to the ends of the earth.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

Then there comes a roaring sound; He thunders with His majestic voice. He does not restrain the lightning when His voice resounds.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

God thunders wondrously with His voice; He does great things we cannot comprehend.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

For He says to the snow, ‘Fall on the earth,’ and to the gentle rain, ‘Pour out a mighty downpour.’

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

He seals up the hand of every man, so that all men may know His work.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

The wild animals enter their lairs; they settle down in their dens.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

The tempest comes from its chamber, and the cold from the driving north winds.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

By the breath of God the ice is formed and the watery expanses are frozen.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

He loads the clouds with moisture; He scatters His lightning through them.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

They swirl about, whirling at His direction, accomplishing all that He commands over the face of all the earth.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Whether for punishment or for His land, He accomplishes this in His loving devotion.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Listen to this, O Job; stand still and consider the wonders of God.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Do you know how God dispatches the clouds or makes the lightning flash?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Do you understand how the clouds float, those wonders of Him who is perfect in knowledge?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

You whose clothes get hot when the land lies hushed under the south wind,

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

can you, like Him, spread out the skies to reflect the heat like a mirror of bronze?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Teach us what we should say to Him; we cannot draw up our case when our faces are in darkness.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Should He be told that I want to speak? Would a man ask to be swallowed up?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

Now no one can gaze at the sun when it is bright in the skies after the wind has swept them clean.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Out of the north He comes in golden splendor; awesome majesty surrounds Him.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

The Almighty is beyond our reach; He is exalted in power! In His justice and great righteousness He does not oppress.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Therefore, men fear Him, for He is not partial to the wise in heart.”