ایوب 37

1 دل من می‌لرزد؛

He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.

2 گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.

3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.

4 سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.

5 صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.

6 وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.

7 مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.

8 حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.

9 از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.

10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.

11 او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.

12 آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.

13 او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.

14 ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.

15 آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?

16 آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?

17 آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,

18 تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?

19 آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.

20 من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?

21 همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.

22 همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.

23 ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.

24 و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.