ایوب 36

1 حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.

And Elihu added and said: —

2

Restrain thyself for me a little, and I will shew thee, that, yet—for GOD, there is justification,

3 من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.

I will bring my knowledge from afar, and, to my Maker, will I attribute righteousness.

4 بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.

For, of a truth—not false, are my words, One of competent knowledge, is with thee.

5 فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.

Lo! GOD, is mighty, yet will he not despise, Mighty in vigour of mind;

6 او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.

He will not keep alive one who is lawless, but, the right of oppressed ones, will he grant;

7 از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.

He will not withdraw—from a righteous one—his eyes, —but, with kings on the throne, He hath seated men triumphantly, and they have been exalted.

8 هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،

But, if, bound in fetters, they have been captured with cords of affliction,

9 خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد

Then hath he declared to them their deed, and their transgressions—that they were wont to behave themselves proudly;

10 و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.

Thus hath he uncovered their ear to a warning, and said—that they should turn from iniquity.

11 اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛

If they would hearken, and serve, they should complete their days, in prosperity, and their years, in pleasantness;

12 و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.

But, if they would not hearken, by a weapon, should they pass away, and breathe their last, no one knowing.

13 اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.

Yea, the impious in heart, should store up anger, They should not cry for help, when he bound them.

14 آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.

Their soul should die in youth, and their life, among the unclean.

15 خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.

He would deliver the humbled in his humiliation, and would uncover—in oppression—their ear.

16 خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.

Yea he might even have allured thee—out of the mouth of straitness, [into] a wide space—no narrowness there, —and, the food set down on thy table, should have been full of fatness.

17 اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.

But, with the plea of a lawless one, thou art full, Plea and sentence, will take fast hold.

18 مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.

Because there is wrath, [beware] lest he take thee away with a stroke, Then let not, a great ransom, mislead thee.

19 فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.

Will he value thy riches? Nay not precious ore, nor all the forces of strength.

20 در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.

Do not pant for the night, when peoples disappear from their place.

21 از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.

Beware, do not turn unto iniquity, For, this, thou hast chosen rather than affliction.

22 بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟

Lo, GOD, exalteth himself by his strength, Who like him doth teach?

23 چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟

Who enjoined on him his way? and who ever said, Thou hast wrought perversity?

24 به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.

Remember, that thou extol his work, of which men have sung;

25 همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.

Every son of earth, hath viewed it, Mortal man, looketh at it from afar.

26 زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.

Lo, GOD, is greater than we can know, The number of his years, even past finding out!

27 او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.

For he draweth up drops of water, They trickle as rain through his mist;

28 سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.

With which the clouds flow down, They drop on man in abundance.

29 آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟

But surely none can understand the burstings of the cloud, the crashing of his pavilion!

30 ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

Lo! he hath spread out over it, his lightning, The bed of the sea, hath he covered.

31 خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.

For, by those things, he executeth judgment on peoples, He giveth food in abundance:

32 او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.

Upon both hands, he putteth a covering of lightning, and layeth command upon it against an assailant:

33 رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.

His rolling thunder telleth concerning him, —The cattle, even, concerning him that is coming up.