ایوب 36

1 حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.

Then continued Elihu, and said,

2

Wait for me a little, and I will instruct thee; for [I have] still some words on God's behalf.

3 من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.

I will lift up my knowledge for him who is afar, and for my Maker will I obtain righteousness.

4 بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.

For truly no falsehood is [in] my words: one that is upright in [his] opinions [dealeth now] with thee.

5 فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.

Behold, God is mighty, and despiseth not any: he is mighty in strength of intellect.

6 او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.

He permitteth not the wicked to live; but he procureth justice for the afflicted.

7 از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.

He withdraweth not his eyes from the righteous; but [he placeth them] with kings on the throne; yea, he doth establish them for ever, and they are exalted.

8 هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،

And if they be bound in fetters, and if they be entangled in the cords of affliction:

9 خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد

Then doth he tell them of their work, and of their transgressions, when they had become strong.

10 و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.

And he openeth thus their ear to correction, and saith that they should return from wrong-doing.

11 اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛

If they hearken and serve [him], they will spend their days in happiness, and their years in pleasures.

12 و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.

But if they hearken not, they will pass away through the sword, and they will perish in want of knowledge.

13 اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.

But the hypocrites in heart persevere in wrath; they will not offer entreaty when he bindeth them:

14 آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.

Their soul will die in youth, and their life, among the incestuous.

15 خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.

He delivereth the afflicted through his affliction, and openeth through oppression his ear.

16 خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.

And also thee hath he incited away from the jaws of distress into a wide space, on the site of which there is no straitness; and what is set on thy table is full of fatness.

17 اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.

But if thou art full of the judgment of the wicked: [divine] judgment and decree will support each other.

18 مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.

For there would be fury, If aught were to incite thee to utter an abundance [of rebellious words]; and the greatness of the infliction must not mislead thee.

19 فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.

Will he esteem thy riches? no, not gold ore, nor all the highest forces of strength.

20 در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.

Desire then not eagerly the night, when nations pass away in their place.

21 از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.

Take heed, turn not thyself to wrong-doing, so that thou wouldst choose this because of [thy] affliction.

22 بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟

Behold, God is exalted by his power: who is an instructer like him?

23 چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟

Who hath given him a charge concerning his way? or who hath ever said, Thou hast acted unjustly?

24 به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.

Reflect, that thou shouldst magnify his work, which [other] men have beheld.

25 همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.

All men have looked at it [with astonishment]; the mortal gazeth at it from afar.

26 زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.

Behold, God is great, and we comprehend him not, the number of his years can truly not be searched out.

27 او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.

For he taketh away drops of water, which are purified into rain in his mist:

28 سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.

These drop down out of the skies; they distil upon the multitude of men.

29 آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟

But [what man] can understand the outspreadings of the clouds? the tumult of his tabernacle?

30 ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

Behold, he spreadeth out over it his light, and covereth up the roots of the sea.

31 خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.

For by means of them he judgeth nations, he giveth food in superfluity.

32 او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.

[His] hands he covereth with light; and he commandeth it to strike the one who striveth against him.

33 رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.

The noise of his storm telleth of it, yea, the cattle also, of the rising tempest.