ایوب 34
| ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید. | 1 |
Још говори Елијуј и рече:
| 2 |
Чујте, мудри, беседу моју, и разумни послушајте ме.
| همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛ | 3 |
Јер ухо познаје беседу као што грло куша јело.
| پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم. | 4 |
Разаберимо шта је право, извидимо међу собом шта је добро.
| ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند. | 5 |
Јер Јов рече: Праведан сам, а Бог одбаци моју правду.
| هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.» | 6 |
Хоћу ли лагати за своју правду? Стрела је моја смртна, а без кривице.
| ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است! | 7 |
Који је човек као Јов да као воду пије подсмех?
| 8 |
И да се дружи с онима који чине безакоње, и да ходи с безбожним људима?
| زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟» | 9 |
Јер рече: Не помаже човеку да угађа Богу.
| ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟ | 10 |
Зато, људи разумни, послушајте ме; далеко је од Бога злоћа и неправда од Свемогућег.
| او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد. | 11 |
Јер по делу плаћа човеку и даје сваком да нађе према путу свом.
| براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند. | 12 |
Доиста Бог не ради зло и Свемогући не изврће правде.
| اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست. | 13 |
Ко Му је предао земљу? И ко је уредио васиљену?
| اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد، | 14 |
Кад би на себе окренуо срце своје, узео би к себи дух свој и дисање своје;
| اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد. | 15 |
Изгинуло би свако тело, и човек би се вратио у прах.
| حال، اگر فهم داری، گوش کن. | 16 |
Ако си, дакле, разуман, чуј ово: слушај глас речи мојих.
| اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟ | 17 |
Може ли владати онај који мрзи на правду? Хоћеш ли осудити оног који је најправеднији?
| او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند، | 18 |
Каже ли се цару: Ниткове! И кнезовима: Безбожници?
| هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند. | 19 |
А камо ли Ономе који не гледа кнезовима ко су, нити у Њега вреди више богати од сиромаха, јер су сви дело руку Његових.
| خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد. | 20 |
Умиру за час, и у по ноћи усколеба се народ и пропадне, и однесе се јаки без руке људске.
| خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند. | 21 |
Јер су очи Његове обраћене на путеве човечије и види све кораке његове.
| هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد. | 22 |
Нема мрака ни сена смртнога где би се сакрили који чине безакоње.
| پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند. | 23 |
Јер никоме не одгађа кад дође да се суди с Богом.
| بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند، | 24 |
Сатире јаке недокучиво, и поставља друге на њихово место.
| زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد. | 25 |
Јер зна дела њихова, и док обрати ноћ, сатру се.
| او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند، | 26 |
Као безбожне разбија их на видику.
| چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند، | 27 |
Јер одступише од Њега и не гледаше ни на које путеве Његове;
| و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود. | 28 |
Те дође до Њега вика сиромахова, и чу вику невољних.
| وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند. | 29 |
Кад Он умири, ко ће узнемирити? И кад Он сакрије лице, ко ће Га видети? И то бива и народу и човеку.
| او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند. | 30 |
Да не би царовао лицемер, да не би било замке народу.
| ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟ | 31 |
Заиста, треба казати Богу: Подносио сам, нећу више грешити.
| آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟ | 32 |
А шта не видим, Ти ме научи; ако сам чинио неправду, нећу више.
| آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی. | 33 |
Еда ли ће по теби плаћати, јер теби није по вољи, јер ти бираш а не Он? Ако знаш шта, говори.
| هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی. | 34 |
Људи ће разумни са мном казати, и мудар ће човек пристати,
| 35 |
Да Јов не говори разумно, и да речи његове нису мудре.
| ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی | 36 |
Оче мој, нека се Јов искуша до краја, што одговара као зли људи.
| و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی. | 37 |
Јер домеће на грех свој безакоње, пљеска рукама међу нама, и много говори на Бога.
