ایوب 34

1 ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

Pronuncians itaque Eliu, etiam haec locutus est:

2

Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:

3 همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.

4 پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.

5 ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.

6 هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.

7 ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:

8

Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?

9 زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.

10 ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.

11 او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.

12 براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.

13 اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?

14 اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.

15 اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.

16 حال، اگر فهم داری، گوش کن.

Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.

17 اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?

18 او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:

19 هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum eius sunt universi.

20 خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.

21 خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.

22 هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.

23 پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.

24 بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.

25 زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.

26 او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

Quasi impios percussit eos in loco videntium.

27 چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:

28 و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.

29 وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?

30 او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.

31 ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.

32 آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.

33 آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim coepisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.

34 هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.

35

Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.

36 ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.

37 و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

Qui addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.