ایوب 34

1 ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

Und es hob an Elihu und sprach:

2

Hört, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merkt auf mich!

3 همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

Denn das Ohr prüft die Rede, und der Mund schmeckt die Speise.

4 پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

Laßt uns ein Urteil finden, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.

5 ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht;

6 هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequält von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.”

7 ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

Wer ist ein solcher Hiob, der da Spötterei trinkt wie Wasser

8

und auf dem Wege geht mit den Übeltätern und wandelt mit gottlosen Leuten?

9 زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

Denn er hat gesagt: “Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.”

10 ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

Darum hört mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos handeln und der Allmächtige ungerecht;

11 او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

sondern er vergilt dem Menschen, darnach er verdient hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.

12 براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

Ohne zweifel, Gott verdammt niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beugt das Recht nicht.

13 اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

Wer hat, was auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?

14 اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

So er nun an sich dächte, seinen Geist und Odem an sich zöge,

15 اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub werden.

16 حال، اگر فهم داری، گوش کن.

Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Reden.

17 اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

Kann auch, der das Recht haßt regieren? Oder willst du den, der gerecht und mächtig ist, verdammen?

18 او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

Sollte einer zum König sagen: “Du heilloser Mann!” und zu den Fürsten: “Ihr Gottlosen!”?

19 هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

Und er sieht nicht an die Person der Fürsten und kennt den Herrlichen nicht mehr als den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.

20 خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden weggenommen nicht durch Menschenhand.

21 خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.

22 هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

Es ist keine Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.

23 پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

Denn er darf auf den Menschen nicht erst lange achten, daß er vor Gott ins Gericht komme.

24 بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

Er bringt die Stolzen um, ohne erst zu forschen, und stellt andere an ihre Statt:

25 زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

darum daß er kennt ihre Werke und kehrt sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.

26 او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

Er straft sie ab wie die Gottlosen an einem Ort, da man es sieht:

27 چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstanden seiner Wege keinen,

28 و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen und er das Schreien der Elenden hörte.

29 وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirgt, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten allzumal?

30 او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

Denn er läßt nicht über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.

31 ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

Denn zu Gott muß man sagen: “Ich habe gebüßt, ich will nicht übel tun.

32 آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

Habe ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; habe ich Unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.”

33 آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

Soll er nach deinem Sinn vergelten? Denn du verwirfst alles; du hast zu wählen, und nicht ich. Weißt du nun was, so sage an.

34 هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

Verständige Leute werden zu mir sagen und ein weiser Mann, der mir zuhört:

35

“Hiob redet mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.”

36 ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

O, daß Hiob versucht würde bis ans Ende! darum daß er sich zu ungerechten Leuten kehrt.

37 و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

Denn er hat über seine Sünde noch gelästert; er treibt Spott unter uns und macht seiner Reden viel wider Gott.