< ایوب 34 >

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید. 1
And Elihu answereth and saith:
2
Hear, O wise men, my words, And, O knowing ones, give ear to me.
همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛ 3
For the ear doth try words, And the palate tasteth to eat.
پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم. 4
Judgment let us choose for ourselves, Let us know among ourselves what [is] good.
ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند. 5
For Job hath said, 'I have been righteous, And God hath turned aside my right,
هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.» 6
Against my right do I lie? Mortal [is] mine arrow — without transgression.'
ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است! 7
Who [is] a man like Job? He drinketh scoffing like water,
8
And he hath travelled for company With workers of iniquity, So as to go with men of wickedness.
زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟» 9
For he hath said, 'It doth not profit a man, When he delighteth himself with God.'
ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟ 10
Therefore, O men of heart, hearken to me; Far be it from God to do wickedness, And [from] the Mighty to do perverseness:
او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد. 11
For the work of man he repayeth to him, And according to the path of each He doth cause him to find.
براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند. 12
Yea, truly, God doth not do wickedly, And the Mighty doth not pervert judgment.
اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست. 13
Who hath inspected for Himself the earth? And who hath placed all the habitable world?
اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد، 14
If He doth set on him His heart, His spirit and his breath unto Him He gathereth.
اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد. 15
Expire doth all flesh together, And man to dust returneth.
حال، اگر فهم داری، گوش کن. 16
And if [there is] understanding, hear this, Give ear to the voice of my words.
اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟ 17
Yea, doth one hating justice govern? Or the Most Just dost thou condemn?
او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند، 18
Who hath said to a king — 'Worthless,' Unto princes — 'Wicked?'
هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند. 19
That hath not accepted the person of princes, Nor hath known the rich before the poor, For a work of His hands [are] all of them.
خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد. 20
[In] a moment they die, and at midnight Shake do people, and they pass away, And they remove the mighty without hand.
خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند. 21
For His eyes [are] on the ways of each, And all his steps He doth see.
هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد. 22
There is no darkness nor death-shade, For workers of iniquity to be hidden there;
پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند. 23
For He doth not suffer man any more, To go unto God in judgment,
بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند، 24
He breaketh the mighty — no searching! And He appointeth others in their stead.
زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد. 25
Therefore He knoweth their works, And He hath overturned by night, And they are bruised.
او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند، 26
As wicked He hath stricken them, In the place of beholders.
چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند، 27
Because that against right They have turned aside from after Him, And none of His ways have considered wisely,
و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود. 28
To cause to come in unto Him The cry of the poor, And the cry of the afflicted He heareth.
وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند. 29
And He giveth rest, and who maketh wrong? And hideth the face, and who beholdeth it? And in reference to a nation and to a man, [It is] the same.
او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند. 30
From the reigning of a profane man, From the snares of a people;
ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟ 31
For unto God hath any said: 'I have taken away, I do not corruptly,
آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟ 32
Besides [that which] I see, shew Thou me, If iniquity I have done — I do not add?'
آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی. 33
By thee doth He recompense, That thou hast refused — That thou dost choose, and not I? And what thou hast known, speak.
هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی. 34
Let men of heart say to me, And a wise man is hearkening to me.
35
Job — not with knowledge doth he speak, And his words [are] not with wisdom.
ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی 36
My Father! let Job be tried — unto victory, Because of answers for men of iniquity,
و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی. 37
For he doth add to his sin, Transgression among us he vomiteth, And multiplieth his sayings to God.

< ایوب 34 >