ایوب 34

1 ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

Moreover Elihu answered and said,

2

Hear my words, ye wise men; And give ear unto me, ye that have knowledge.

3 همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

For the ear trieth words, As the palate tasteth food.

4 پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

Let us choose for us that which is right: Let us know among ourselves what is good.

5 ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

For Job hath said, I am righteous, And God hath taken away my right:

6 هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

Notwithstanding my right I am [accounted] a liar; My wound is incurable, [though I am] without transgression.

7 ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

What man is like Job, Who drinketh up scoffing like water,

8

Who goeth in company with the workers of iniquity, And walketh with wicked men?

9 زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

For he hath said, It profiteth a man nothing That he should delight himself with God.

10 ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

Therefore hearken unto me, ye men of understanding: Far be it from God, that he should do wickedness, And from the Almighty, that he should commit iniquity.

11 او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

For the work of a man will he render unto him, And cause every man to find according to his ways.

12 براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

Yea, of a surety, God will not do wickedly, Neither will the Almighty pervert justice.

13 اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

Who gave him a charge over the earth? Or who hath disposed the whole world?

14 اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

If he set his heart upon himself, [If] he gather unto himself his spirit and his breath;

15 اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

All flesh shall perish together, And man shall turn again unto dust.

16 حال، اگر فهم داری، گوش کن.

If now [thou hast] understanding, hear this: Hearken to the voice of my words.

17 اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

Shall even one that hateth justice govern? And wilt thou condemn him that is righteous [and] mighty?—

18 او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

[Him] that saith to a king, [Thou art] vile, [Or] to nobles, [Ye are] wicked;

19 هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

That respecteth not the persons of princes, Nor regardeth the rich more than the poor; For they all are the work of his hands.

20 خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

In a moment they die, even at midnight; The people are shaken and pass away, And the mighty are taken away without hand.

21 خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

For his eyes are upon the ways of a man, And he seeth all his goings.

22 هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

There is no darkness, nor thick gloom, Where the workers of iniquity may hide themselves.

23 پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

For he needeth not further to consider a man, That he should go before God in judgment.

24 بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

He breaketh in pieces mighty men [in ways] past finding out, And setteth others in their stead.

25 زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

Therefore he taketh knowledge of their works; And he overturneth them in the night, so that they are destroyed.

26 او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

He striketh them as wicked men In the open sight of others;

27 چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

Because they turned aside from following him, And would not have regard in any of his ways:

28 و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

So that they caused the cry of the poor to come unto him, And he heard the cry of the afflicted.

29 وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

When he giveth quietness, who then can condemn? And when he hideth his face, who then can behold him? Alike whether [it be done] unto a nation, or unto a man:

30 او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

That the godless man reign not, That there be none to ensnare the people.

31 ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

For hath any said unto God, I have borne [chastisement], I will not offend [any more]:

32 آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

That which I see not teach thou me: If I have done iniquity, I will do it no more?

33 آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

Shall his recompense be as thou wilt, that thou refusest it? For thou must choose, and not I: Therefore speak what thou knowest.

34 هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

Men of understanding will say unto me, Yea, every wise man that heareth me:

35

Job speaketh without knowledge, And his words are without wisdom.

36 ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

Would that Job were tried unto the end, Because of his answering like wicked men.

37 و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

For he addeth rebellion unto his sin; He clappeth his hands among us, And multiplieth his words against God.