< ایوب 34 >
ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید. | 1 |
Fremdeles svarede Elihu og sagde:
Hører, I vise! min Tale, og I forstandige! vender eders Øren til mig;
همچنانکه زبان طعم غذای خوب را میفهمد همانگونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص میدهد؛ | 3 |
thi Øret prøver Talen, og Ganen smager Maden.
پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم. | 4 |
Lader os vælge os det rette, lader os kende imellem os, hvad godt er.
ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار میداند. | 5 |
Thi Job sagde: Jeg er retfærdig, men Gud har borttaget min Ret.
هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو میداند. با اینکه هیچ خطایی نکردهام، اما سخت تنبیه شدهام.» | 6 |
Uagtet jeg har Ret, skal jeg staa som en Løgner; ulægelig har Pilen truffet mig, skønt der ikke er Overtrædelse hos mig.
ببینید ایوب چه حرفهای توهینآمیزی میزند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است! | 7 |
Hvor er en Mand som Job, der inddrikker Gudsbespottelse som Vand
og vandrer i Selskab med dem, som gøre Uret, og gaar med ugudelige Folk?
زیرا میگوید: «برای انسان چه فایدهای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟» | 9 |
Thi han sagde: Det gavner ikke en Mand, om han har Behag i Gud.
ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟ | 10 |
Derfor, I Mænd af Forstand! hører paa mig: Det være langt fra Gud at være ugudelig, og fra den Almægtige at være uretfærdig.
او هر کس را موافق عملش جزا میدهد. | 11 |
Thi han betaler et Menneske efter dets Gerning og lader enhver faa efter hans Vej.
براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بیانصافی نمیکند. | 12 |
Ja, sandelig, Gud handler ikke uretfærdigt, og den Almægtige forvender ikke Retten.
اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست. | 13 |
Hvo har beskikket ham over Jorden? og hvo har grundet hele Jordens Kreds.
اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد، | 14 |
Dersom han vilde agte paa sig selv alene, samlede han sin Aand og sin Aande til sig:
اثری از زندگی در او باقی نمیماند و او به خاک باز میگردد. | 15 |
Da maatte alt Kød til Hobe opgive Aanden, og Mennesket blive til Støv igen.
حال، اگر فهم داری، گوش کن. | 16 |
Dersom du har Forstand, saa hør dette, vend dine Øren til min Tales Røst!
اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا میتوانست جهان را اداره کند؟ آیا میخواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟ | 17 |
Skulde vel den, som hader Ret, holde Styr? eller tør du sige den mægtige retfærdige at være uretfærdig?
او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بیانصافی متهم میکند، | 18 |
Tør nogen sige til en Konge: Du Belial! til de ædle: Du ugudelige!
هرگز از قدرتمندان طرفداری نمینماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمیدهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند. | 19 |
Han anser ikke Fyrsternes Personer og agter ikke den rige fremfor den ringe; thi de ere alle hans Hænders Gerning.
خدا میتواند نیمهشب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد. | 20 |
De dø i et Øjeblik, og det midt om Natten: Folk rystes og forgaa; og de mægtige tages bort, men ikke ved Menneskehaand.
خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را میبیند. | 21 |
Thi hans Øjne ere over hver Mands Veje, og han ser alle hans Skridt.
هیچ ظلمتی نمیتواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد. | 22 |
Der er intet Mørke og ingen Dødsskygge, hvori de som gøre Uret, kunne skjule sig.
پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند. | 23 |
Thi han behøver ikke at agte længe nogen, der skal stedes til Dom for Gud.
بیآنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی میکند و دیگران را به جای آنها مینشاند، | 24 |
Han sønderslaar de mægtige uden at ransage, og han sætter andre i deres Sted.
زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون میسازد. | 25 |
Derfor kender han deres Gerninger og omkaster dem om Natten, at de blive knuste;
او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان میرساند، | 26 |
han slaar dem, hvor de ugudelige findes, paa det Sted, hvor Folk ser det.
چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکردهاند، | 27 |
Thi derfor vege de fra ham og agtede ikke paa nogen af hans Veje,
و آنچنان بر فقرا ظلم نمودهاند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را میشنود. | 28 |
for at de kunde bringe den ringes Skrig ind for ham, og for at han maatte høre de elendiges Skrig.
وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمیتواند. | 29 |
Naar han skaffer Ro til Veje — hvo vil kalde ham uretfærdig? — og naar han skjuler sit Ansigt — hvo kan da beskue ham? — baade for et Folk og for et enkelt Menneske:
او نمیگذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند. | 30 |
Saa er det, for at en vanhellig ikke skal regere, og at der ikke skal være Snarer for Folket.
ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نمودهای؟ آیا به او قول دادهای که دیگر گناه نکنی؟ | 31 |
Mon nogen har sagt til Gud: Jeg har faaet, hvad jeg ikke forskylder?
آیا از خدا خواستهای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟ | 32 |
Lær du mig ud over det, jeg kan se; dersom jeg har gjort Uret, da vil jeg ikke gøre det mere.
آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کردهای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر میکنی. | 33 |
Skal det være efter dit Skøn, at han skal gengælde? thi du har vraget, saa at du har at vælge, og ikke jeg? saa tal da, hvad du ved!
هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف میزنی. | 34 |
Folk af Forstand skulle sige til mig, og ligeledes den vise Mand, som hører mig:
„Job taler ikke med Forstand, og hans Ord ere ikke mere Klogskab‟.
ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ میدهی | 36 |
O gid, at Job maatte prøves til fulde, fordi han har svaret som uretfærdige Mænd!
و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزودهای و با بیحرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن میگویی. | 37 |
thi han lægger Overtrædelse til sin Synd, imellem os klapper han i Hænderne og gør mange Ord imod Gud.