ایوب 34

1 ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

Elihu loh koep a doo tih,

2

Aka cueih rhoek ka ol hnatun uh lamtah aka ming rhoek loh kai taengla hnakaeng uh.

3 همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

Hna loh olthui a nuemnai tih lai loh caak te a ten.

4 پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

Tiktamnah te mamih ham coelh uh sih lamtah a then te mamih lakli ah ming uh sih.

5 ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

Job loh, ‘Ka tang lalah Pathen loh ka tiktamnah a hnawt.

6 هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

Ka tiktamnah khaw ka laithae bang mai la boekoeknah pawt mai ah ka thaltang loh rhawp coeng,’ a ti.

7 ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

Tui bangla tamdaengnah aka o Job bang hlang he om nim.

8

Boethae aka saii neh rhoihui bangla yiin tih halang hlang rhoek taengah khaw pongpa.

9 زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

‘Pathen taengah a ngaingaih vaengah hlang hmaiben pawh,’ a ti.

10 ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

Te dongah thinko aka khueh hlang rhoek loh kai taengah hnatun uh. Halangnah he Pathen lamloh savisava tih Tlungthang he dumlai neh savisava coeng.

11 او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

Hlang kah bisai he amah taengla a thuung tih, hlang a caehlong bangla amah loh a hmuh.

12 براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

Pathen tah boe tueng pawt tih Tlungthang loh tiktamnah te a khun sak moenih.

13 اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

Amah loh diklai ah unim a khueh tih lunglai he a pum la u taengah nim a tloeng.

14 اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

Amah taengkah loh a khueh a lungbuei, a mueihla neh a hiil te amah taengla khoem koinih,

15 اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

Pumsa boeih he rhenten pal vetih hlang he laipi la mael ni.

16 حال، اگر فهم داری، گوش کن.

Yakmingnah a om atah he he hnatun lamtah ka olthui ol he hnakaeng lah.

17 اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

Tiktamnah aka thiinah aisat loh a ngoldoelh tih, aka dueng, aka khuet loh m'boe sak aya?

18 او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

Manghai te, ‘Hlang muen,’ hlangcong te ‘Halang,’ a ti nah nim?

19 هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

Amah loh mangpa maelhmai dan pawt tih tattloel maelhmai lakah rhoeikhang kah a hmat tloe moenih. Amih boeih te amah kut dongah kutngo ni.

20 خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

Mikhaptok ah a duek dongah pilnam khaw khoyin pathung ah tuen tih khum uh. Kut nen pawt akhaw aka lueng a khoe uh.

21 خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

A mik te hlang kah longpuei dongah a khueh tih a khokan boeih te a hmuh.

22 هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

Boethae aka saii rhoek thuh hamla hmaisuep om pawt tih dueknah hlipkhup khaw a om moenih.

23 پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

Pathen taengkah laitloeknah dongla a pha ham coeng dongah hlang te koep a cae moenih.

24 بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

Aka khuet te khenah a om pawt ah a phaek tih amih yueng la a tloe a khueh.

25 زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

Amih kah khoboe te a hmat dongah, khoyin ah a maelh tih pop uh.

26 او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

Halang rhoek ham tah hmuh nah hmuen ah amih te kut a paeng thil.

27 چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

Te dongah ni a hnuk lamloh nong uh tangloeng tih a longpuei boeih te a cangbam uh pawh.

28 و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

Tattloel kah pangngawlnah te a taengla pawk tih mangdaeng kah pangngawlnah a yaak.

29 وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

Tedae amah te mong tih ulong a boe sak. Maelhmai a thuh vaengah ulong anih a mae? Tedae namtom so neh hlang khat soah khaw rhenten om ta.

30 او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

Lailak hlang a manghai khaw pilnam ham hlaeh la poeh.

31 ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

Pathen taengah tah, ‘Ka laikoi pawt khaw ka phueih.

32 آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

Nang kam hmuh pawt ah kai nan thuinuet coeng. Dumlai ka saii mai cakhaw ka koei voel boel eh,’ a ti nama.

33 آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

Na hnawt coeng dongah te kah te namah taeng lamloh na thuung aya? Namah loh na coelh coeng, kai long moenih. Te dongah na ming te thui to.

34 هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

Thinko aka khueh hlang rhoek loh, kai taengah thui uh lamtah hlang cueih loh kai taengkah he hnatun saeh.

35

Job he mingnah neh cal pawt tih, a ol long a cangbam moenih.

36 ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

A pa nae, boethae hlang kah taikhaih dongah, Job loh a yoeyah la loepdak saeh.

37 و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

A tholhnah te mamih laklo ah boekoek neh, a koei uh tih kut a paeng dongah, Pathen taengah a ol pung,” a ti.