< ایوب 33 >

ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده، 1
Èuj dakle, Jove, besjedu moju, i slušaj sve rijeèi moje.
چون می‌خواهم با تو صحبت کنم. 2
Evo, sad otvoram usta svoja; govori jezik moj u ustima mojim.
من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت، 3
Po pravom srcu mom biæe rijeèi moje, i misao èistu izreæi æe usne moje.
زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است. 4
Duh Božji stvorio me je, i dah svemoguæega dao mi je život.
اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست. 5
Ako možeš, odgovori mi, pripravi se i stani mi nasuprot.
من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم، 6
Evo, ja æu biti mjesto Boga, kao što si rekao; od kala sam naèinjen i ja.
پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد. 7
Eto, strah moj neæe te strašiti, i ruka moja neæe te tištati.
من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای: 8
Rekao si dakle preda mnom, i èuo sam glas tvojih rijeèi:
«پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام. 9
Èist sam, bez grijeha, prav sam i nema bezakonja na meni.
خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند. 10
Evo, traži zadjevicu sa mnom, drži me za svoga neprijatelja.
خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.» 11
Meæe u klade noge moje, vreba po svijem stazama mojim.
اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. 12
Eto, u tom nijesi pravedan, odgovaram ti; jer je Bog veæi od èovjeka.
چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟ 13
Zašto se preš s njim, što za sva djela svoja ne odgovara?
خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند. 14
Jedanput govori Bog i dva puta; ali èovjek ne pazi.
هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند. 15
U snu, u utvari noænoj, kad tvrd san padne na ljude, kad spavaju u postelji,
گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا 16
Tada otvora uho ljudima i nauku im zapeèaæava,
او را از گناه و تکبر باز دارد. 17
Da bi odvratio èovjeka od djela njegova, i zaklonio od njega oholost;
او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند. 18
Da bi saèuvao dušu njegovu od jame, i život njegov da ne naiðe na maè.
و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود 19
I kara ga bolovima na postelji njegovoj, i sve kosti njegove teškom bolešæu.
که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود. 20
Tako da se životu njegovu gadi hljeb i duši njegovoj jelo najmilije;
به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند 21
Nestaje tijela njegova naoèigled, i izmalaju se kosti njegove, koje se prije nijesu vidjele,
و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ. 22
I duša se njegova približuje grobu, i život njegov smrti.
اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند، 23
Ako ima glasnika, tumaèa, jednoga od tisuæe, koji bi kazao èovjeku dužnost njegovu,
و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.» 24
Tada æe se smilovati na nj, i reæi æe: izbavi ga da ne otide u grob; našao sam otkup.
آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد. 25
I pomladiæe se tijelo njegovo kao u djeteta, i povratiæe se na dane mladosti svoje,
هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند. 26
Moliæe se Bogu, i pomilovaæe ga, i gledaæe lice njegovo radujuæi se, i vratiæe èovjeku po pravdi njegovoj.
سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت. 27
Gledajuæi ljudi reæi æe: bijah zgriješio, i što je pravo izvrnuo, ali mi ne pomože.
او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.» 28
On izbavi dušu moju da ne otide u jamu, i život moj da gleda svjetlost.
خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد 29
Gle, sve ovo èini Bog dva puta i tri puta èovjeku,
و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد. 30
Da bi povratio dušu njegovu od jame, da bi ga obasjavala svjetlost živijeh.
ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛ 31
Pazi, Jove, slušaj me, muèi, da ja govorim.
ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند. 32
Ako imaš što reæi, odgovori mi; govori, jer sam te rad opravdati;
اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم! 33
Ako li ne, slušaj ti mene; muèi, i nauèiæu te mudrosti.

< ایوب 33 >