ایوب 33

1 ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده،

»Nun aber höre, Hiob, meine Reden und leihe dein Ohr allen meinen Worten!

2 چون می‌خواهم با تو صحبت کنم.

Wisse wohl: wenn ich meinen Mund jetzt auftue und meine Zunge sich vernehmlich hören läßt,

3 من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت،

so sind meine Worte aufrichtig wie mein Herz, und was meine Lippen wissen, sprechen sie unverfälscht aus.

4 زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است.

Der Geist Gottes, der mich geschaffen hat, und der Hauch des Allmächtigen belebt mich.

5 اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست.

Wenn du’s vermagst, so widerlege mich: rüste dich mit Beweisgründen gegen mich, tritt an zum Kampf!

6 من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم،

Siehe, ich stehe zu Gott ebenso wie du: aus Ton bin auch ich gebildet.

7 پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد.

Nein, Angst vor mir braucht dich nicht einzuschüchtern, und meine Wucht soll dich nicht niederdrücken!«

8 من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای:

»Nun aber hast du vor meinen Ohren ausgesprochen, und deutlich habe ich deine Worte gehört:

9 «پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام.

›Unschuldig bin ich, ohne Missetat, rein bin ich, und kein Vergehen haftet mir an!

10 خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند.

Fürwahr, er (Gott) erfindet Feindseligkeiten gegen mich, sieht in mir einen Feind;

11 خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.»

er legt meine Füße in den Block, überwacht alle meine Pfade.‹

12 اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.

Sieh, darin hast du unrecht, entgegne ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.«

13 چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟

»Warum hast du den Vorwurf gegen ihn erhoben, daß er dir auf alle deine Worte keine Antwort gebe?

14 خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند.

Vielmehr redet Gott einmal und zweimal, man achtet nur nicht darauf.

15 هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند.

Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt, im Schlummerzustand auf dem Lager:

16 گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا

da öffnet er den Menschen das Ohr und schreckt sie durch Verwarnung,

17 او را از گناه و تکبر باز دارد.

um den Menschen von seinem (bösen) Tun abzubringen und den Mann vor Überhebung zu behüten,

18 او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند.

um seine Seele vor der Grube zu bewahren und sein Leben vor dem Geschoß des Todes.

19 و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود

Auch wird er durch Schmerzen auf seinem Lager in Zucht genommen und durch andauernden Leidenskampf in seinen Gliedern,

20 که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود.

so daß für seinen Lebenstrieb alle Nahrung zum Ekel wird und für seine Eßlust sogar die Lieblingsspeise;

21 به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند

sein Fleisch schwindet dahin, daß es nicht mehr zu sehen ist, und seine vordem verborgenen Knochen treten zu Tage,

22 و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ.

so daß seine Seele der Grube nahe kommt und sein Leben den Todesmächten.«

23 اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند،

»Wenn dann ein Engel für ihn da ist, ein Fürsprecher, ein einziger aus den tausend, um für den Menschen Zeugnis von seiner Gerechtigkeit abzulegen,

24 و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.»

und dieser sich seiner erbarmt und (zu Gott) spricht: ›Laß ihn frei, daß er nicht in die Grube hinabfährt! Ich habe eine Sühne gefunden‹,

25 آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد.

so strotzt sein Leib wieder von Jugendkraft, so daß er in die Tage seines Jünglingsalters zurückversetzt wird.

26 هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند.

Er betet zu Gott, und dieser nimmt ihn gnädig an, läßt ihn sein Angesicht unter Jauchzen schauen und gibt dem Menschen seine Gerechtigkeit zurück.

27 سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت.

Er singt vor dem Volke und bekennt: ›Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, aber es ist mir nicht vergolten worden!

28 او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.»

Erlöst hat (Gott) meine Seele, daß sie nicht in die Grube gefahren ist, und mein Leben erfreut sich am Anblick des Lichts!‹«

29 خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد

»Sieh, dies alles tut Gott zweimal, ja dreimal an dem Menschen,

30 و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد.

um seine Seele von der Grube fernzuhalten und damit er vom Licht des Lebens umleuchtet werde.

31 ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛

Merke auf, Hiob, höre mir zu, schweige und laß mich reden!

32 ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند.

Hast du etwas einzuwenden, so widerlege mich; sprich, denn ich möchte dich gern rechtfertigen.

33 اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم!

Hast du aber nichts, so höre mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre!«