ایوب 33
| ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده، | 1 |
Nun aber höre, Hiob, meine Rede und allen meinen Worten leih' dein Ohr.
| چون می‌خواهم با تو صحبت کنم. | 2 |
Siehe doch, ich thue meinen Mund auf, und meine Zunge redet unter meinem Gaumen.
| من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت، | 3 |
Geradem Sinn entstammen meine Worte, und was meine Lippen wissen, sprechen sie lauter aus.
| زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است. | 4 |
Der Geist Gottes hat mich geschaffen, und des Allmächtigen Odem belebt mich.
| اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست. | 5 |
Wenn du kannst, so widerlege mich; rüste dich gegen mich, stelle dich zum Kampf.
| من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم، | 6 |
Siehe, ich stehe zu Gott, wie du; aus gleichem Thon wie du bin ich geschnitten.
| پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد. | 7 |
Nein, Furcht vor mir braucht dich nicht zu erschrecken, und meine Hand soll dich nicht niederdrücken.
| من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای: | 8 |
Allein, vor meinen Ohren sagtest du - ich vernahm den Laut deiner Worte:
| «پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام. | 9 |
“Rein bin ich, ohne Missethat, bin lauter und frei von Schuld.
| خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند. | 10 |
Fürwahr, Feindseligkeiten erfindet er gegen mich, erachtet mich für seinen Feind,
| خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.» | 11 |
legt meine Füße in den Block, beobachtet alle meine Wege.”
| اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. | 12 |
Sieh, darin hast du Unrecht, erwidere ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.
| چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟ | 13 |
Warum hast du gegen ihn gehadert, daß er auf alle deine Worte keine Antwort erteile?
| خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند. | 14 |
Denn freilich spricht Gott einmal, auch zweimal - aber man beachtet es nicht.
| هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند. | 15 |
Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt, im Schlummer auf dem Lager,
| گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا | 16 |
dann öffnet er der Menschen Ohr und drückt ihrer Verwarnung das Siegel auf,
| او را از گناه و تکبر باز دارد. | 17 |
von seinem Thun den Menschen abzubringen und den Mann vor Hoffart zu schirmen.
| او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند. | 18 |
Er bewahrt seine Seele vor der Grube und sein Leben, daß es nicht durch Geschosse dahinfährt.
| و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود | 19 |
Auch wird er gezüchtigt durch Schmerz auf seinem Lager; ununterbrochen wütet der Kampf in seinem Gebein.
| که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود. | 20 |
Dann läßt ihm sein Lebenstrieb das Brot zum Ekel werden, und seine Seele die Lieblingsspeise.
| به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند | 21 |
Sein Fleisch schwindet dahin, daß es kein Ansehen mehr hat, unscheinbar wird sein dürres Gebein,
| و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ. | 22 |
so daß seine Seele dem Grabe nahe ist, und sein Leben den Todesengeln.
| اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند، | 23 |
Wenn dann ein Fürsprech-Engel für ihn da ist, einer von den Tausend, dem Menschen seine Pflicht zu verkündigen,
| و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.» | 24 |
und er sich seiner erbarmt und spricht: “Erlöse ihn und laß ihn nicht in die Grube hinabfahren; ich habe das Lösegeld erhalten” -
| آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد. | 25 |
dann strotzt sein Leib von Jugendfrische, er kehrt zurück zu den Tagen seiner Jugendkraft.
| هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند. | 26 |
Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade, läßt ihm sein Antlitz unter Jauchzen schauen und vergilt so dem Menschen sein richtiges Verhalten.
| سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت. | 27 |
Er singt vor den Leuten und spricht: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, doch wurde es mir nicht vergolten.
| او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.» | 28 |
Er hat meine Seele erlöst und sie nicht zur Grube hinfahren lassen, und mein Leben erfreut sich am Licht.”
| خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد | 29 |
Sieh, dies alles thut Gott mit dem Menschen zweimal, dreimal,
| و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد. | 30 |
seine Seele der Grube zu entreißen, daß er vom Lichte des Lebens umleuchtet werde.
| ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛ | 31 |
Merke auf, Hiob, höre mir zu; schweige und laß mich reden!
| ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند. | 32 |
Hast du Worte, so widerlege mich; sprich nur, denn gern gäbe ich dir Recht!
| اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم! | 33 |
Wo nicht, so höre du mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre.
