ایوب 33

1 ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده،

Job, ka olthui hnatun dae lamtah ka ol boeih he hnakaeng thil laeh.

2 چون می‌خواهم با تو صحبت کنم.

Ka ka ong coeng he. Ka ka khuikah ka lai loh a thui.

3 من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت،

Ka ol he ka lungbuei dueng lamkah tih ka hmuilai kah mingnah loh cimphan la a thui.

4 زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است.

Pathen Mueihla loh kai n'saii tih Tlungthang kah hiil loh kai n'hing sak.

5 اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست.

Kai thuung hamla na coeng mak atah tawn uh lamtah ka mikhmuh ah pai laeh.

6 من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم،

Pathen taengah kai he nang ka bangla ka om tih kai khaw dikpo lamkah ni m'pet.

7 پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد.

Kai he mueirhih moenih nang n'let sak mako. Ka kut long khaw nang n'nan thil mahpawh.

8 من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای:

Tedae ka hna ah na thui tih olthui ol khaw ka yaak.

9 «پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام.

“Ka cil tih boekoek ka khueh moenih. Ka caih tih kai taengah thaesainah om moenih.

10 خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند.

Te cakhaw kai taengkah noihhainah a hmuh vaengah kai amah kah thunkha bangla a moeh.

11 خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.»

Ka kho he hloong dongah a buen tih ka caehlong boeih a dawn,” na ti.

12 اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.

Tedae na tang moenih he. Pathen he hlanghing lakah a len dongah nang te kan doo.

13 چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟

Balae tih amah te na ho. A ol te boeih n'doo moenih ta.

14 خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند.

Pathen loh pakhat la a thui dae a hmuhming pawt atah hnavoei la a thui.

15 هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند.

Ih loh hlang a hnah vaengkah khoyin olphong mueimang ah khaw, thingkong dongkah a ngam vaengah khaw,

16 گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا

Hlang hna te a khui sak tih amih kah rhalrhingnah neh a daeng pah.

17 او را از گناه و تکبر باز دارد.

Hlang loh a khoboe lamkah a nong sak tih hlang lamkah koevoeinah a khuk pah.

18 او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند.

A hinglu te vaam khui lamloh, a hingnah te pumcumnah loh a paan khui lamkah a hoeptlang.

19 و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود

A thingkong dongah nganboh neh a tluung tih tuituknah loh a rhuhrhong boeih te phat a thuek pah.

20 که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود.

A hingnah loh buh te khaw a hinglu loh hoehhamnah maeh khaw a lawt pah.

21 به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند

A saa te caphoei cuk bangla mueihmuh ah a khah tih a rhuh a hmuh pawt khaw a ming sak.

22 و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ.

A hinglu loh vaam khuila, a hingnah te aka duek rhoek taengla pawk.

23 اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند،

Anih kah duengnah te hlang taengah aka puen la thawngkhat lamkah pakhat ngawn tah amah taengah puencawn oldoe om khaming.

24 و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.»

Te dongah anih te a rhen mai vetih, 'Tlansum ka dang tih hlan kah aka suntla khui lamloh anih he doek laeh,’ ti mai koinih.

25 آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد.

A saa te camoe bangla noe vetih a cacawn tue vaengkah bangla saibawn suidae.

26 هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند.

Pathen taengah a thangthui vanbangla anih te a moeithen ta. A maelhmai te tamlung neh a hmuh vaengah tah anih te hlanghing taengah duengnah neh a mael sak.

27 سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت.

Hlang rhoek taengla a mae tih, “Ka tholh tih a thuem te a paihaeh sak dae kai taengah n'yook sak moenih.

28 او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.»

Kamah hinglu, hinglu van tah hlan a paan khui lamloh a lat. Te dongah ka hingnah neh a hingnah loh vangnah te hmu saeh.

29 خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد

He boeih he Pathen loh hlang taengah voei nit voei thum a saii ne.

30 و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد.

Hlan khui lamkah a hinglu te hingnah khosae neh tue hamla a mael sak.

31 ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛

Job nang hnatung lamtah kai ol he hnatun. Hilphah lamtah kai loh kan thui eh.

32 ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند.

Kai nan thuung ham ol a om atah thui lah. Nang tang sak ham ka ngaih dongah ni.

33 اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم!

Kai taengkah he na hnatun pawt atah hilphah lamtah nang te cueihnah kan cang sak bitni,” a ti nah.