ایوب 32
| آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد. | 1 |
Los tres amigos de Job dejaron de responderle porque él seguía protestando su inocencia.
| شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است. | 2 |
Entonces Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, de la familia de Ram, se enojó. Se enojó con Job por afirmar que él tenía la razón y no Dios.
| او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند. | 3 |
Eliú también se enfadó con los tres amigos de Job porque hacían ver que Dios estaba equivocado, ya que no habían sido capaces de responder a Job.
| الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند. | 4 |
Elihú había esperado a que los otros tres hablaran con Job, ya que eran mayores que él.
| اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت. | 5 |
Pero al ver que no podían responder a Job, se enojó mucho.
| الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم، | 6 |
Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, dijo: “Yo soy joven y ustedes son viejos, por eso me resistí a decirles lo que sé.
| زیرا گفته‌اند که پیران داناترند. | 7 |
Me dije a mí mismo: ‘Los que son mayores deben hablar, los que son mayores deben enseñar la sabiduría’.
| ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد. | 8 |
Sin embargo, hay un espíritu en los seres humanos, el aliento del Todopoderoso, que les da entendimiento.
| 9 |
No son los viejos los que son sabios, ni los ancianos los que saben lo que es correcto.
| پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم. | 10 |
Por eso te digo que me escuches ahora: déjame decirte lo que sé.
| من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است. | 11 |
Pues bien, esperé a oír lo que tenías que decir, escuchando tus ideas mientras buscabas las palabras adecuadas para hablar.
| 12 |
Les he prestado mucha atención a todos, y ninguno ha demostrado que Job estuviera equivocado ni ha respondido a sus argumentos.
| به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.» | 13 |
No digan dentro de ustedes mismo: ‘Somos muy sabios’, porque Dios, y no un ser humano, les demostrará que están equivocados.
| اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم! | 14 |
Job no alineó sus argumentos contra mí, y yo no le responderé como ustedes lo hicieron.
| شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید. | 15 |
Se quedaron sin palabras, sin nada más que decir.
| آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟ | 16 |
¿Debo seguir esperando, siendo que no hablan y solo están ahí de pie sin decir nada?
| نه، من به سهم خود جواب می‌دهم. | 17 |
Pues ahora yo también daré mi respuesta. Les diré lo que sé.
| حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم. | 18 |
¡Tengo tanto que decir que no puedo retener las palabras!
| مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است. | 19 |
Por dentro soy como un vino en fermentación, embotellado; como odres nuevos a punto de estallar.
| باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم. | 20 |
Tengo que hablar antes de estallar; abriré mis labios para responderle.
| من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم، | 21 |
No tomaré partido, y no voy a adular a nadie.
| چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد. | 22 |
No sé adular, y si lo hiciera mi Creador pronto me destruiría”.
