ایوب 32

1 آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

Тада престаше она три човека одговарати Јову, јер се чињаше да је праведан.

2 شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

А Елијуј, син Варахилов од Вуза, рода Рамовог, разгневи се на Јова што се сам грађаше праведнији од Бога;

3 او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

И на три пријатеља његова разгневи се што не нађоше одговора и опет осуђиваху Јова.

4 الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

Јер Елијуј чекаше докле они говораху с Јовом, јер беху старији од њега.

5 اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

Па кад виде Елијуј да нема одговора у устима она три човека, распали се гнев његов.

6 الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

И проговори Елијуј син Варахилов од Вуза, и рече: Ја сам најмлађи, а ви сте старци, зато се бојах и не смех вам казати шта мислим.

7 زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

Мишљах: нека говори старост, и многе године нека објаве мудрост.

8 ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

Али је дух у људима, и Дух Свемогућег уразумљује их.

9

Велики нису свагда мудри, и старци не знају свагда шта је право.

10 پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

Зато велим: послушај ме да кажем и ја како мислим.

11 من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

Ето, чекао сам да ви изговорите, слушао сам разлоге ваше докле извиђасте беседу.

12

Пазио сам, али гле, ни један од вас не сапре Јова, не одговори на његове речи.

13 به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

Може бити да ћете рећи: Нађосмо мудрост, Бог ће га оборити, не човек.

14 اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

Није на ме управио беседе, ни ја му нећу одговарати вашим речима.

15 شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

Смели су се, не одговарају више, нестало им је речи.

16 آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

Чекао сам, али не говоре, стадоше, и више не одговарају.

17 نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

Одговорићу и ја за се, казаћу и ја како мислим.

18 حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

Јер сам пун речи, тесно је духу у мени.

19 مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

Гле, трбух је мој као вино без одушке, и распукао би се као нов мех.

20 باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

Говорићу да одахнем, отворићу усне своје, и одговорићу.

21 من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

Нећу гледати ко је ко, и човеку ћу говорити без ласкања.

22 چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.

Јер не умем ласкати; одмах би ме узео Творац мој.