ایوب 32

1 آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

Da hörten die drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er sich für gerecht hielt.

2 شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

Aber Elihu, der Sohn Baracheels von Bus, des Geschlechts Rams, ward zornig über Hiob, daß er seine Seele gerechter hielt denn Gott.

3 او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

Auch ward er zornig über seine drei Freunde, daß sie keine Antwort fanden und doch Hiob verdammten.

4 الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

Denn Elihu hatte geharrt, bis daß sie mit Hiob geredet hatten, weil sie älter waren als er.

5 اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

Darum, da er sah, daß keine Antwort war im Munde der drei Männer, ward er zornig.

6 الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

Und so antwortete Elihu, der Sohn Baracheels von Bus, und sprach: Ich bin jung, ihr aber seid alt; darum habe ich mich gescheut und gefürchtet, mein Wissen euch kundzutun.

7 زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

Ich dachte: Laß das Alter reden, und die Menge der Jahre laß Weisheit beweisen.

8 ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

Aber der Geist ist in den Leuten und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.

9

Die Großen sind nicht immer die Weisesten, und die Alten verstehen nicht das Recht.

10 پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

Darum will ich auch reden; höre mir zu. Ich will mein Wissen auch kundtun.

11 من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

Siehe, ich habe geharrt auf das, was ihr geredet habt; ich habe aufgemerkt auf eure Einsicht, bis ihr träfet die rechte Rede,

12

und ich habe achtgehabt auf euch. Aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob zurechtweise oder seiner Rede antworte.

13 به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

Sagt nur nicht: “Wir haben Weisheit getroffen; Gott muß ihn schlagen, kein Mensch.”

14 اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

Gegen mich hat er seine Worte nicht gerichtet, und mit euren Reden will ich ihm nicht antworten.

15 شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

Ach! sie sind verzagt, können nicht mehr antworten; sie können nicht mehr reden.

16 آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

Weil ich denn geharrt habe, und sie konnten nicht reden (denn sie stehen still und antworten nicht mehr),

17 نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

will ich auch mein Teil antworten und will mein Wissen kundtun.

18 حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

Denn ich bin der Reden so voll, daß mich der Odem in meinem Innern ängstet.

19 مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

Siehe, mein Inneres ist wie der Most, der zugestopft ist, der die neuen Schläuche zerreißt.

20 باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

Ich muß reden, daß ich mir Luft mache; ich muß meine Lippen auftun und antworten.

21 من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

Ich will niemands Person ansehen und will keinem Menschen schmeicheln.

22 چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.

Denn ich weiß nicht zu schmeicheln; leicht würde mich sonst mein Schöpfer dahinraffen.