ایوب 32
| آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد. | 1 |
Da höreten die drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er sich für gerecht hielt.
| شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است. | 2 |
Aber Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, des Geschlechts Ram, ward zornig über Hiob, daß er seine Seele gerechter hielt denn Gott.
| او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند. | 3 |
Auch ward er zornig über seine drei Freunde, daß sie keine Antwort fanden und doch Hiob verdammeten.
| الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند. | 4 |
Denn Elihu hatte geharret, bis daß sie mit Hiob geredet hatten, weil sie älter waren denn er.
| اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت. | 5 |
Darum, da er sah, daß keine Antwort war im Munde der drei Männer, ward er zornig.
| الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم، | 6 |
Und so antwortete Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, und sprach: Ich bin jung, ihr aber seid alt; darum hab ich mich gescheuet und gefürchtet, meine Kunst an euch zu beweisen.
| زیرا گفته‌اند که پیران داناترند. | 7 |
Ich dachte: Laß die Jahre reden, und die Menge des Alters laß Weisheit beweisen.
| ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد. | 8 |
Aber der Geist ist in den Leuten, und der Odem des Allmächtigen macht sie verständig.
| 9 |
Die Großen sind nicht die Weisesten, und die Alten verstehen nicht das Recht.
| پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم. | 10 |
Darum will ich auch reden; höre mir zu! Ich will meine Kunst auch sehen lassen.
| من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است. | 11 |
Siehe, ich habe geharret, daß ihr geredet habt; ich habe aufgemerkt auf euren Verstand, bis ihr träfet die rechte Rede,
| 12 |
und habe achtgehabt auf euch; aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob strafe oder seiner Rede antworte.
| به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.» | 13 |
Ihr werdet vielleicht sagen: Wir haben die Weisheit getroffen, daß Gott ihn verstoßen hat, und sonst niemand.
| اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم! | 14 |
Die Rede tut mir nicht genug; ich will ihm nicht so nach eurer Rede antworten.
| شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید. | 15 |
Ach! sie sind verzagt, können nicht mehr antworten, sie können nicht mehr reden.
| آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟ | 16 |
Weil ich denn geharret habe, und sie konnten nicht reden (denn sie stehen still und antworten nicht mehr),
| نه، من به سهم خود جواب می‌دهم. | 17 |
will doch ich mein Teil antworten und will meine Kunst beweisen.
| حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم. | 18 |
Denn ich bin der Rede so voll, daß mich der Odem in meinem Bauche ängstet.
| مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است. | 19 |
Siehe, mein Bauch ist wie der Most, der zugestopfet ist, der die neuen Fässer zerreißet.
| باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم. | 20 |
Ich muß reden, daß ich Odem hole; ich muß meine Lippen auftun und antworten.
| من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم، | 21 |
Ich will niemandes Person ansehen und will keinen Menschen rühmen.
| چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد. | 22 |
Denn ich weiß nicht, wo ich's täte, ob mich mein Schöpfer über ein kleines hinnehmen würde.
