ایوب 32

1 آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

Und jene drei Männer hörten auf, dem Hiob zu antworten, weil er in seinen Augen gerecht war.

2 شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

Da entbrannte der Zorn Elihus, des Sohnes Barakeels, des Busiters, vom Geschlechte Ram; sein Zorn entbrannte wider Hiob, weil er sich selbst mehr rechtfertigte als Gott.

3 او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

Und sein Zorn entbrannte wider seine drei Freunde, darum, daß sie keine Antwort fanden und Hiob verdammten.

4 الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

Aber Elihu hatte auf Hiob gewartet mit Reden, weil jene älter an Jahren waren als er.

5 اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

Und als Elihu sah, daß keine Antwort in dem Munde der drei Männer war, da entbrannte sein Zorn.

6 الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

Und Elihu, der Sohn Barakeels, der Busiter, hob an und sprach: Ich bin jung an Jahren, und ihr seid Greise; darum habe ich mich gescheut und gefürchtet, euch mein Wissen kundzutun.

7 زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

Ich sagte: Mögen die Tage reden, und die Menge der Jahre Weisheit verkünden.

8 ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

Jedoch der Geist ist es in den Menschen, und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.

9

Nicht die Bejahrten sind weise, noch verstehen die Alten, was recht ist.

10 پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

Darum sage ich: Höre mir zu, auch ich will mein Wissen kundtun.

11 من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

Siehe, ich harrte auf eure Reden, horchte auf eure Einsichten, bis ihr Worte ausfindig gemacht hättet,

12

und ich richtete meine Aufmerksamkeit auf euch; und siehe, keiner ist unter euch, der Hiob widerlegt, der seine Reden beantwortet hätte.

13 به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

Daß ihr nur nicht saget: Wir haben Weisheit gefunden. Gott wird ihn aus dem Felde schlagen, nicht ein Mensch!

14 اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

Er hat ja an mich keine Worte gerichtet, und mit euren Reden werde ich ihm nicht erwidern. -

15 شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

Sie sind bestürzt, sie antworten nicht mehr, die Worte sind ihnen ausgegangen.

16 آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

Und ich sollte warten, weil sie nicht reden, weil sie dastehen, nicht mehr antworten?

17 نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

Auch ich will mein Teil erwidern, auch ich will mein Wissen kundtun.

18 حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

Denn voll bin ich von Worten; der Geist meines Innern drängt mich.

19 مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

Siehe, mein Inneres ist wie Wein, der nicht geöffnet ist; gleich neuen Schläuchen will es bersten.

20 باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

Ich will reden, daß mir Luft werde, will meine Lippen auftun und antworten.

21 من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

Daß ich nur ja für niemand Partei nehme! Und keinem Menschen werde ich schmeicheln.

22 چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.

Denn ich weiß nicht zu schmeicheln: gar bald würde mein Schöpfer mich hinwegnehmen.