ایوب 32

1 آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

Ces trois hommes cessèrent de répondre à Job, parce qu’il se regardait comme juste.

2 شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

Alors s’enflamma de colère Élihu, fils de Barakeel de Buz, de la famille de Ram. Sa colère s’enflamma contre Job, parce qu’il se disait juste devant Dieu.

3 او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

Et sa colère s’enflamma contre ses trois amis, parce qu’ils ne trouvaient rien à répondre et que néanmoins ils condamnaient Job.

4 الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

Comme ils étaient plus âgés que lui, Élihu avait attendu jusqu’à ce moment pour parler à Job.

5 اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

Mais, voyant qu’il n’y avait plus de réponse dans la bouche de ces trois hommes, Élihu s’enflamma de colère.

6 الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

Et Élihu, fils de Barakeel de Buz, prit la parole et dit: Je suis jeune, et vous êtes des vieillards; C’est pourquoi j’ai craint, j’ai redouté De vous faire connaître mon sentiment.

7 زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

Je disais en moi-même: Les jours parleront, Le grand nombre des années enseignera la sagesse.

8 ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

Mais en réalité, dans l’homme, c’est l’esprit, Le souffle du Tout-Puissant, qui donne l’intelligence;

9

Ce n’est pas l’âge qui procure la sagesse, Ce n’est pas la vieillesse qui rend capable de juger.

10 پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

Voilà pourquoi je dis: Écoute! Moi aussi, j’exposerai ma pensée.

11 من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

J’ai attendu la fin de vos discours, J’ai suivi vos raisonnements, Votre examen des paroles de Job.

12

Je vous ai donné toute mon attention; Et voici, aucun de vous ne l’a convaincu, Aucun n’a réfuté ses paroles.

13 به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

Ne dites pas cependant: En lui nous avons trouvé la sagesse; C’est Dieu qui peut le confondre, ce n’est pas un homme!

14 اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

Il ne s’est pas adressé directement à moi: Aussi lui répondrai-je tout autrement que vous.

15 شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

Ils ont peur, ils ne répondent plus! Ils ont la parole coupée!

16 آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

J’ai attendu qu’ils eussent fini leurs discours, Qu’ils s’arrêtassent et ne sussent que répliquer.

17 نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

A mon tour, je veux répondre aussi, Je veux dire aussi ce que je pense.

18 حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

Car je suis plein de paroles, L’esprit me presse au-dedans de moi;

19 مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

Mon intérieur est comme un vin qui n’a pas d’issue, Comme des outres neuves qui vont éclater.

20 باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

Je parlerai pour respirer à l’aise, J’ouvrirai mes lèvres et je répondrai.

21 من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

Je n’aurai point égard à l’apparence, Et je ne flatterai personne;

22 چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.

Car je ne sais pas flatter: Mon créateur m’enlèverait bien vite.