< ایوب 32 >
آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بیگناهی خود پافشاری میکرد. | 1 |
Da nu hine tre Mænd ikke mere svarede Job, fordi han var retfærdig i sine egne Øjne,
شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمیخواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است. | 2 |
blussede Vreden op i Buziten Elihu, Barak'els Søn, af Rams Slægt. Paa Job vrededes han, fordi han gjorde sig retfærdigere end Gud,
او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کنندهای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم میکردند. | 3 |
og paa hans tre Venner, fordi de ikke fandt noget Svar og dog dømte Job skyldig.
الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند. | 4 |
Elihu havde ventet, saa længe de talte med Job, fordi de var ældre end han;
اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت. | 5 |
men da han saa, at de tre Mænd intet havde at svare, blussede hans Vrede op;
الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیدهام را برای شما بیان کنم، | 6 |
og Buziten Elihu, Barak'els Søn, tog til Orde og sagde: Ung af Dage er jeg, og I er gamle Mænd, derfor holdt jeg mig tilbage, angst for at meddele eder min Viden;
زیرا گفتهاند که پیران داناترند. | 7 |
jeg tænkte: »Lad Alderen tale og Aarenes Mængde kundgøre Visdom!«
ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت میبخشد. | 8 |
Dog Aanden, den er i Mennesket, og den Almægtiges Aande giver dem Indsigt;
de gamle er ikke altid de kloge, Oldinge ved ej altid, hvad Ret er;
پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیدهام را بیان کنم. | 10 |
derfor siger jeg: Hør mig, lad ogsaa mig komme frem med min Viden!
من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچکدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است. | 11 |
Jeg biede paa, at I skulde tale, lyttede efter forstandige Ord, at I skulde finde de rette Ord;
jeg agtede nøje paa eder; men ingen af eder gendrev Job og gav Svar paa hans Ord.
به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا میتواند او را قانع کند.» | 13 |
Sig nu ikke: »Vi stødte paa Visdom, Gud maa fælde ham, ikke et Menneske!«
اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمیدادم! | 14 |
Mod mig har han ikke rettet sin Tale, og med eders Ord vil jeg ikke svare ham.
شما حیران نشستهاید و هیچ جوابی ندارید. | 15 |
De blev bange, svarer ej mer, for dem slap Ordene op.
آیا حال که شما سکوت کردهاید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟ | 16 |
Skal jeg tøve, fordi de tier og staar der uden at svare et Ord?
نه، من به سهم خود جواب میدهم. | 17 |
Ogsaa jeg vil svare min Del, ogsaa jeg vil frem med min Viden!
حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمیتوانم صبر کنم. | 18 |
Thi jeg er fuld af Ord, Aanden i mit Bryst trænger paa;
مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است. | 19 |
som tilbundet Vin er mit Bryst, som nyfyldte Vinsække nær ved at sprænges;
باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم. | 20 |
tale vil jeg for at faa Luft, aabne mine Læber og svare.
من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملقآمیز بگویم، | 21 |
Forskel gør jeg ikke og smigrer ikke for nogen;
چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک میکرد. | 22 |
thi at smigre bruger jeg ikke, snart rev min Skaber mig ellers bort!