ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Hice concierto con mis ojos: porque ¿a qué propósito había yo de pensar de la virgen?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Porque, ¿qué galardón me daría de arriba Dios, y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

¿No hay quebrantamiento para el impío, y extrañamiento para los que obran iniquidad?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

¿No ve él mis caminos, y cuenta todos mis pasos?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Si anduve con mentira, y si mi pie se apresuró a engaño,

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Péseme Dios en balanzas de justicia, y conocerá mi perfección.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Si mis pasos se apartaron del camino, y si mi corazón se fue tras mis ojos, y si algo se apegó a mis manos,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

Siembre yo, y otro coma, y mis verduras sean arrancadas.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Si fue mi corazón engañado acerca de mujer, y si estuve asechando a la puerta de mi prójimo:

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

Muela para otro mi mujer, y sobre ella se encorven otros;

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Porque es maldad, e iniquidad probada.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

Porque es fuego que hasta el sepulcro devoraría, y toda mi hacienda desarraigaría.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, cuando ellos pleiteasen conmigo;

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? y cuando él visitase; ¿qué le respondería yo?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

¿El que en el vientre me hizo a mí, no le hizo a él? ¿y un mismo autor no nos dispuso en la matriz?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Si estorbé el contento de los pobres, e hice desfallecer los ojos de la viuda;

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Y si comí mi bocado solo, y no comió de él el huérfano;

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre; y desde el vientre de mi madre fui guía de la viuda; )

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Si ví al que pereciera sin vestido, y al menesteroso sin cobertura;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

Si no me bendijeron sus lomos, y del vellocino de mis ovejas se calentaron;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Si alcé contra el huérfano mi mano, aunque viese que todos me ayudarían en la puerta:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

Mi espalda se caiga de mi hombro, y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Porque temí el castigo de Dios, contra cuya alteza yo no tendría poder.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Si puse en oro mi esperanza, y dije al oro: Mi confianza eres tú;

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, y de que mi mano hallase mucho;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Si ví al sol cuando resplandecía, y a la luna cuando iba hermosa,

27

Y mi corazón se engañó en secreto, y mi boca besó mi mano:

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Esto también fuera maldad probada, porque negaría al Dios soberano.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, y me regocijé, cuando le halló el mal.

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Que ni aun entregué al pecado mi paladar, pidiendo maldición para su alma,

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Cuando mis domésticos decían: ¿quién nos diese de su carne? nunca nos hartaríamos.

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

El extranjero no tenía fuera la noche: mis puertas abría al caminante.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Si encubrí como los hombres mis prevaricaciones, escondiendo en mi escondrijo mi iniquidad;

34

Porque quebrantaba a la gran multitud, y el menosprecio de las familias me atemorizó, y callé, y no salí de mi puerta;

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Quién me diese: quién me oyese: ciertamente, mi señal es que el Omnipotente testificará por mí: aunque mi adversario me haga el proceso,

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Ciertamente yo le llevaría sobre mi hombro, y me le ataría en lugar de coronas.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

Yo le contaría el número de mis pasos; y como príncipe me allegaría a él.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Si mi tierra clamará contra mí, y llorarán todos sus surcos;

39

Si comí su fuerza sin dinero, o afligí el alma de sus dueños:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

En lugar de trigo me nazcan espinas, y neguilla en lugar de cebada. Acábanse las palabras de Job.