ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Завет положих очима моима, да не помышлю на девицу.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

И что удели Бог свыше, и наследие Всесильнаго от вышних?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Увы, пагуба неправдивому и отчуждение творящым беззаконие.

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Не Сам ли узрит путь мой и вся стопы моя изочтет?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Аще ходих с посмеятели, и аще потщася нога моя на лесть,

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

стах бо на мериле праведне, виде же Господь незлобие мое.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Аще уклонися нога моя от пути, аще и вслед ока моего иде сердце мое, и аще рукама моима прикоснухся даров,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

да посею убо, а инии да поядят, без корене же да бых был на земли.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Аще вслед иде сердце мое жены мужа инаго, и аще приседяй бых при дверех ея,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

угодна убо буди и жена моя иному мужу, младенцы же мои смирени да будут:

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

ярость бо гнева не удержана, еже осквернити мужа инаго жену:

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

огнь бо есть горяй на вся страны, идеже найдет, из корения погубит.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Аще же презрех суд раба моего или рабыни, прящымся им предо мною:

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

что бо сотворю, аще испытание сотворит ми Господь? Аще же и посещение, кий ответ сотворю?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Еда не якоже и аз бех во чреве, и тии быша? Бехом же в томже чреве.

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Немощнии же, аще когда чесого требоваху, не не получиша, вдовича же ока не презрех.

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Аще же и хлеб мой ядох един и сирому не преподах от него:

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

понеже от юности моея кормих якоже отец, и от чрева матере моея наставлях:

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

аще же презрех нага погибающа и не облекох его:

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

немощнии же аще не благословиша мя, от стрижения же агнцев моих согрешася плещы их:

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

аще воздвигох на сироту руку, надеяся, яко многа помощь мне есть:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

да отпадет убо рамо мое от состава, мышца же моя от лактя да сокрушится:

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

страх бо Господень объя мя, и от тягости Его не стерплю.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Аще вчиних злато в крепость мою и аще на камения многоценная надеяхся,

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

аще же и возвеселихся, многу ми богатству сущу, аще же и на безчисленных положих руку мою:

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

или не видим солнца возсиявшаго оскудевающа, луны же умаляющияся? Не в них бо есть:

27

и аще прельстися отай сердце мое, аще и руку мою положив на устах моих лобзах:

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

и сие ми убо в беззаконие превелие да вменится, яко солгах пред Богом Вышним.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Аще же обрадовахся о падении враг моих, и рече сердце мое: благоже, благоже:

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

да услышит убо ухо мое клятву мою, озлославлен же да буду от людий моих озлобляемь.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Аще же и многажды реша рабыни моя: кто убо дал бы нам от плотей его насытитися, зело мне благу сущу?

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

И вне не водворяшеся странник, дверь же моя всякому приходящему отверста бе.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Аще же и согрешая неволею, скрых грех мой:

34

не посрамихся бо народнаго множества, еже не поведати пред ними: аще же и оставих маломощнаго изыти из дверий моих тщим недром: (аще бы не убоялся).

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Кто даст слушающаго мене? Руки же Господни аще бых не убоялся, писание же, еже имех на кого,

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

на плещах возложив аки венец, читах,

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

и аще не раздрав его отдах, ничтоже взем от должника:

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

аще на мя когда земля возстена, аще и бразды ея восплакашася вкупе:

39

аще и силу ея ядох един без цены, или аще и душу господина земли взем оскорбих:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

вместо пшеницы да взыдет ми кропива, а вместо ячменя терние.