ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Завет положил я с глазами моими, чтобы не помышлять мне о девице.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Какая же участь мне от Бога свыше? И какое наследие от Вседержителя с небес?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Не для нечестивого ли гибель, и не для делающего ли зло напасть?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Не видел ли Он путей моих, и не считал ли всех моих шагов?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Если я ходил в суете, и если нога моя спешила на лукавство, -

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

пусть взвесят меня на весах правды, и Бог узнает мою непорочность.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Если стопы мои уклонялись от пути и сердце мое следовало за глазами моими, и если что-либо нечистое пристало к рукам моим,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

то пусть я сею, а другой ест, и пусть отрасли мои искоренены будут.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Если сердце мое прельщалось женщиною и я строил ковы у дверей моего ближнего, -

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

пусть моя жена мелет на другого, и пусть другие издеваются над нею,

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

потому что это - преступление, это - беззаконие, подлежащее суду;

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

это - огонь, поядающий до истребления, который искоренил бы все добро мое.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Если я пренебрегал правами слуги и служанки моей, когда они имели спор со мною,

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

то что стал бы я делать, когда бы Бог восстал? И когда бы Он взглянул на меня, что мог бы я отвечать Ему?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Не Он ли, Который создал меня во чреве, создал и его и равно образовал нас в утробе?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Отказывал ли я нуждающимся в их просьбе и томил ли глаза вдовы?

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Один ли я съедал кусок мой, и не ел ли от него и сирота?

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

Ибо с детства он рос со мною, как с отцом, и от чрева матери моей я руководил вдову.

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Если я видел кого погибавшим без одежды и бедного без покрова, -

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

не благословляли ли меня чресла его, и не был ли он согрет шерстью овец моих?

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Если я поднимал руку мою на сироту, когда видел помощь себе у ворот,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

то пусть плечо мое отпадет от спины, и рука моя пусть отломится от локтя,

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

ибо страшно для меня наказание от Бога: пред величием Его не устоял бы я.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Полагал ли я в золоте опору мою и говорил ли сокровищу: ты - надежда моя?

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

Радовался ли я, что богатство мое было велико, и что рука моя приобрела много?

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Смотря на солнце, как оно сияет, и на луну, как она величественно шествует,

27

прельстился ли я в тайне сердца моего, и целовали ли уста мои руку мою?

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Это также было бы преступление, подлежащее суду, потому что я отрекся бы тогда от Бога Всевышнего.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Радовался ли я погибели врага моего и торжествовал ли, когда несчастье постигало его?

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Не позволял я устам моим грешить проклятием души его.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Не говорили ли люди шатра моего: о, если бы мы от мяс его не насытились?

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

Странник не ночевал на улице; двери мои я отворял прохожему.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Если бы я скрывал проступки мои, как человек, утаивая в груди моей пороки мои,

34

то я боялся бы большого общества, и презрение одноплеменников страшило бы меня, и я молчал бы и не выходил бы за двери.

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

О, если бы кто выслушал меня! Вот мое желание, чтобы Вседержитель отвечал мне, и чтобы защитник мой составил запись.

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Я носил бы ее на плечах моих и возлагал бы ее, как венец;

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

объявил бы ему число шагов моих, сблизился бы с ним, как с князем.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Если вопияла на меня земля моя и жаловались на меня борозды ее;

39

если я ел плоды ее без платы и отягощал жизнь земледельцев,

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

то пусть вместо пшеницы вырастает волчец и вместо ячменя куколь. Слова Иова кончились.