ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Es derību esmu derējis ar savām acīm, ka man nebija uzlūkot sievieti.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Bet kādu daļu Dievs man dod no augšienes, jeb kādu mantību tas Visuvarenais no debesīm?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Vai netaisnam nepienākas nelaime un ļauna darītājam nedienas?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Vai Viņš neredz manus ceļus, vai Viņš neskaita visus manus soļus?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Ja esmu dzinis netaisnību un mana kāja steigusies uz nelietību, -

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Lai Viņš mani nosver taisnā svaru kausā, tad Dievs atzīs manu nenoziedzību.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Ja mani soļi no ceļa noklīduši, un mana sirds dzinusies pakaļ manām acīm, ja kas pielipis pie manām rokām:

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

Tad lai es sēju, un cits to ēd, un mani iedēsti lai top izsakņoti.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Ja mana sirds ļāvās apmānīties sievas dēļ un ja esmu glūnējis pie sava tuvākā durvīm,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

Tad lai mana sieva maļ citam, un svešs lai pie tās pieglaužas.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Jo šī ir negantība un noziegums priekš tiesnešiem.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

Jo tas ir uguns, kas rij līdz pašai ellei un būtu izsakņojis visu manu padomu. (questioned)

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Ja esmu nicinājis sava kalpa vai savas kalpones tiesu, kad tiem kas bija pret mani:

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

Ko es tad varētu darīt, kad tas stiprais Dievs celtos, un kad Viņš meklētu, ko es varētu atbildēt?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Vai Tas, kas mani radījis mātes miesās, nav radījis viņu arīdzan? Vai Tas pats mūs miesās nav sataisījis(viena veida)?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Ja nabagam esmu liedzis, kad tam gribējās, vai licis izīgt atraitnes acīm,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Ja esmu ēdis savu kumosu viens pats, tā ka bāriņš no tā arī nebūtu ēdis, -

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

Jo no manas jaunības viņš pie manis ir uzaudzis kā pie tēva, un no savas mātes miesām es viņu esmu žēlojis, -

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Ja esmu redzējis kādu bojā ejam, kam drēbju nebija, un ka nabagam nebija apsega;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

Ja viņa gurni man nav pateikušies, kad viņš bija sasilis no manu jēru ādām;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Ja savu roku esmu pacēlis pret bāriņu, kad es redzēju savu palīgu vārtos:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

Tad lai mans elkonis atkrīt no pleca un mana roka lai nolūst no stilba.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Jo mani biedina Dieva sods un Viņa augstības priekšā esmu nespēcīgs.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Ja uz zeltu esmu licis savu cerību, vai uz šķīstu zeltu sacījis: mans patvērums;

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

Ja esmu priecājies, ka man liela manta un ka mana roka ko laba sakrājusi;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Ja saules gaišumu esmu uzlūkojis, kad tas spīdēja, vai mēnesi, kad tas spoži tecēja,

27

Un mana sirds būtu ļāvusies pievilties, ka savu roku no mutes uz tiem būtu pacēlis (tos godināt);

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Tas arī būtu noziegums priekš tiesnešiem, jo es būtu aizliedzis Dievu augstībā.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Ja esmu priecājies par sava nīdētāja nelaimi un lēkājis, kad posts to aizņēma.

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Jo es savai mutei neļāvu grēkot, ka es viņa dvēseli būtu lādējis, -

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Ja manai saimei nebija jāsaka: vai kāds pie viņa galda gaļas nav paēdis?

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

Svešiniekam nebija jāpaliek par nakti ārā, savas durvis es atdarīju pret ceļa pusi -

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Ja kā Ādams esmu apklājis savus pārkāpumus, savu noziegumu apslēpdams savā sirdī

34

Ka man bija bail no tā lielā pulka, vai ka radu pelšana man biedēja, ka es klusu turējos, negāju ārā pa durvīm -

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Ak kaut man būtu, kas mani klausītu! redzi, še mans raksts, lai Dievs man atbild, un tas raksts, ko mans pretinieks rakstījis!

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Tiešām, uz saviem kamiešiem es to gribu nest, to sev gribu apsiet kā kroni.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

Visus savus soļus es tam gribu izstāstīt, kā valdnieks es pie tā gribu pieiet -

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Ja mans tīrums par mani kliedz, un viņa vagas kopā raud,

39

Ja es viņa augļus esmu velti ēdis un arāju dvēselei licis nopūsties:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

Tad lai man aug dadži kviešu vietā un ērkšķi miežu vietā! Tā Ījaba vārdi beidzās.