ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Dengan sumpah aku telah berjanji gadis muda tak akan kupandang dengan berahi.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Apakah yang dilakukan Allah terhadap kita? Bagaimanakah dibalas-Nya perbuatan manusia?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Celaka dan kemalangan pasti Ia datangkan kepada orang yang melakukan kejahatan!

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Allah pasti mengetahui segala perbuatanku; dilihat-Nya segala langkahku.

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Aku bersumpah bahwa belum pernah aku bertindak curang; belum pernah pula aku menipu orang.

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Biarlah Allah menimbang aku di atas neraca yang sah, maka Ia akan tahu bahwa aku tidak bersalah.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Andaikata aku telah menyimpang dari jalan yang benar, atau hatiku tertarik oleh hal yang cemar, jika tanganku ternoda oleh dosa,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

maka biarlah orang lain makan apa yang kutabur, dan seluruh hasil bumiku hancur.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Seandainya pernah aku tertarik kepada istri tetanggaku, dan dengan sembunyi, kuintip dia di balik pintu,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

maka biarlah istriku memasak untuk orang lain; biarlah di ranjang lelaki lain ia berbaring.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Jika dosa yang keji itu memang kulakukan, aku patut menerima hukuman.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

Dosa itu membinasakan seperti api neraka, segala yang kumiliki habis dibakarnya. (questioned)

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Ketika hambaku mengeluh karena haknya kusalahi, kudengarkan dia dan kuperlakukan dengan tulus hati.

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

Jika tidak, bagaimana harus kuhadapi Allahku? Apa jawabku pada waktu Ia datang menghakimi aku?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Bukankah Allah yang menciptakan aku, menciptakan juga hamba-hambaku itu?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Belum pernah aku tak mau menolong orang yang papa, atau membiarkan para janda hidup berputus asa.

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Belum pernah kubiarkan yatim piatu kelaparan, sedangkan aku sendiri cukup makanan.

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

Sejak kecil mereka kupelihara; seumur hidupku kubimbing mereka.

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Jika kulihat orang yang berkekurangan, terlalu miskin untuk membeli pakaian,

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

kuhangatkan dia dengan kain wol dari dombaku sendiri, maka ia akan memuji aku dengan segenap hati.

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Sekiranya pernah aku menindas yatim piatu, sebab yakin akan menang perkaraku,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

maka biarlah patah kedua lenganku sehingga terpisah dari bahuku.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Tak akan aku berbuat begitu, sebab hukuman Allah sangat mengecutkan hatiku.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Tidak pernah aku mengandalkan hartaku,

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

atau membanggakan kekayaanku.

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Tak pernah kusembah mentari yang bersinar cerah ataupun bulan yang bercahaya indah.

27

Tak pernah aku terpikat olehnya, atau kukecup tanganku untuk menghormatinya.

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Dosa semacam itu patut mendapat hukuman mati; karena Allah Yang Mahakuasa telah diingkari.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Belum pernah aku bersenang karena musuhku menderita, atau bersukacita karena ia mendapat celaka.

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Aku tidak berdoa untuk kematian musuhku; tak pernah aku berbuat dosa semacam itu.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Orang-orang yang bekerja padaku tahu, bahwa siapa saja kujamu di rumahku.

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

Rumahku terbuka bagi orang yang bepergian; tak pernah kubiarkan mereka bermalam di jalan.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Orang lain menyembunyikan dosanya, tetapi aku tak pernah berbuat seperti mereka.

34

Pendapat umum tidak kutakuti, dan penghinaan orang, aku tak perduli. Tak pernah aku tinggal di rumah atau diam saja, hanya karena takut akan dihina.

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Tiadakah orang yang mau mendengarkan kata-kataku? Ku bersumpah bahwa benarlah semuanya itu. Kiranya Yang Mahakuasa menjawab aku. Seandainya tuduhan musuh terhadap aku ditulis semua sehingga terlihat olehku,

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

maka dengan bangga akan kupasang pada bahu, dan sebagai mahkota kulekatkan di kepalaku.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

Akan kuberitahukan kepada Allah segala yang kubuat; akan kuhadapi Dia dengan bangga dan kepala terangkat.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Seandainya tanah yang kubajak telah kucuri, dan kurampas dari pemiliknya yang sejati,

39

seandainya hasilnya habis kumakan, dan petani yang menanamnya kubiarkan kelaparan,

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

biarlah bukan jelai dan gandum yang tumbuh di ladang, melainkan semak berduri dan rumput ilalang." Sekianlah kata-kata Ayub.